ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν από ένα χρόνο ο πατέρας μου διεγνώσθη με καρκίνο. Πήραμε το ρίσκο να κάνουμε μια σοβαρή επέμβαση μήπως και σωθεί ή τουλάχιστον να κάνει μια καλή ζωή μέχρι να συμβεί το μοιραίο.Δυστυχώς όμως και ενώ η επέμβαση πήγε καλά και η ζωή του θα μπορούσε να είναι σχεδόν φυσιολογική το ένα πρόβλημα υγείας διαδέχεται το άλλο (άσχετα με τον καρκίνο)!!!!!Είναι λες και έχει αποφασιστεί να "φύγει"....Προσπαθώ να βοηθήσω την επίσης ηλικιωμένη μητέρα μου που τον υπεραγαπάει αλλά δεν ξέρω πόσο κουράγιο έχω ακόμη...Φοβάμαι όταν θα τους αφήσω ( η δουλειά μου είναι μακρία τους) και δεν θα μπορώ να τους βοηθήσω άμεσα...Στεναχωριέμαι για τον πατέρα μου βέβαια αλλά και για τη μάνα μου που τραβάει τα παθη του Χριστού...Φοβάμαι πολύ γιατί όταν θα έρθει η ώρα να αναλάβω όλες αυτές τις υποχρεώσεις (οικονομικές και μη) που θα αφήσει πίσω του νομίζω θα αποτύχω...Και τέλος θυμώνω γιατί για ένα χρόνο και πλέον έβαλα στοπ στη ζωή μου για να αφοσιωθώ στο πρόβλημα της οικογενείας μου και ενώ θέλαμε να αποφύγουμε όλες αυτές τις καταστάσεις τελικά πήγαμε και πέσαμε με τα μούτρα πάνω τους!!!!Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να είναι απόμακρος, να θέλει να κλάψει χωρίς φανερή αιτία ή άλλα καταθλιπτικά στοιχεία...Το χειρότερο όμως είναι ότι ενώ έχω πολλούς φίλους, τη σχέση μου (μεγάλη τύχη και τα 2) που μου συμπαραστέκονται από την πρώτη στιγμή....Αισθάνομαι σαν να είμαι ο μόνος άνθρωπος στον πλανήτη!!!!Και αυτό κοντεύει να με τρελάνει ρε γαμώτο...