ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ερωτεύτηκα. Ό,τι περνιόταν για έρωτας στη ζωή μου τόσα χρόνια δεν ήταν παρά παιχνίδια του μυαλού, εγωιστικές αντιδράσεις και αυταπάτες που οδηγούσαν -πού αλλού;- σε απογοητεύσεις και κλάμα. Όμως αυτή τη φορά δεν είναι έτσι. Αυτή τη φορά νιώθω ευτυχισμένη. Νιώθω πως όλα μπορούν να συμβούν. Νιώθω αυτό το σφίξιμο στο στομάχι εδώ και μέρες και δεν θέλω να μου φύγει γιατί μου θυμίζει ότι υπάρχει κάποιος που μου το προκαλεί και τον θέλω ολοένα και περισσότερο στη ζωή μου! Όλη μέρα, κάθε μέρα, εδώ και πολλές μέρες.Αυτή τη φορά νιώθω να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος. Θέλω να αγκαλιάσω ακόμα και την πιο αντιπαθητική συνάδελφο στη δουλειά που ξέρω ότι με θάβει πίσω από την πλάτη μου και να της πω ότι δεν της κρατάω κακία! Θέλω να μοιραστώ αυτό που νιώθω με όλον τον κόσμο και ταυτόχρονα θέλω να το κρατήσω κλειδωμένο στην καρδιά μου μόνο για μένα, για να μην το χάσω.Μέχρι χθες μου φαινόταν ότι διάνυα την πιο μαύρη και μελαγχολική περίοδο της ζωής μου: έλλειψη χρημάτων, ανασφάλεια στη δουλειά, φίλοι που φεύγουν μακριά αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, μοναξιά. Και τώρα όλα αυτά μοιάζουν στιγμές, στιγμούλες ασήμαντες μέσα στον χρόνο που περνά. Η μελαγχολία σβήνει και ένα χαμόγελο έχει καρφωθεί στο πρόσωπό μου σαν μάσκα. "Γελάνε μέχρι και τα αφτιά σου" αναφώνησε σήμερα κάποιος που με συνάντησε μετά από καιρό. Και το νιώθω! Νιώθω τα αφτιά μου να γελάνε! Ένα γέλιο που βγαίνει από μέσα μου και το σώμα μου βρίσκει χίλιους δυο τρόπους να το εξωτερικεύσει. Κινδυνεύω να παρεξηγθώ μέσα στην μαυρίλα τριγύρω μου για χαζοαισιόδοξη. Μα, δεν με νοιάζει. Γιατί ο έρωτας -τώρα μπορώ να το κατανοήσω- είναι δύναμη. Μια δύναμη μοναδική που μόλις την αποκτήσεις μπορείς να νικήσεις μέχρι και τον φόβο. Και αυτόν τον φόβο που έχει κυριεύσει τη ζωή μας και τις μέρες μας θέλω τόσο πολύ να τον νικήσω.