ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι απο τα ατομα που εκαναν και κανουν τα παντα για τους φιλους ή και τους γνωστους,γενικα μ'αρεσει να βοη8αω.Ποτε ομως δεν ειδα κατι παρομοιο απο αυτους,καμια ανταποκριση γιαυτο εφευγα μακρια γιατι με πονουσε ολο αυτο...με αποτελεσμα να μενω μονη,τωρα πια εχω "φιλους" οι οποιοι ξερω πως καποια μερα θα μου την φερουν-μερικοι το εχουν κανει ειδη...Προσφατα, ενας απο αυτους κερδησε ενα επαθλο παρουσιαζοντας κατι δικο μου για δικο του...Ηταν πολυ βαρη αυτο για εμενα..περασα ωρες ατελειωτες κλεισμενη στον εαυτο μου.Αναρωτιεμαι αν ειμαι τοσο καλη ή τοσο μαλακας?Νιωθω αηδια γιατους ανθρωπους..Καποιος μου ειπε να χαιρομαι που βοη8αω τους αλλους εστω και χωρις ανταποκριση....Ομως νιω8ω πως αυτη η κατασταση με παει πισω σαν ανθρωπο.Δεν θελω να μεινω παλι χωρις φιλους..αλλα ολοι με απογοητευουν τοσο πολυ,εχω να ανοιχτω σε καποιον πολλα χρονια...μονο στο αγορι μου μιλαω, δεν 3ερω αν ειναι καλο αυτο! Δεν γινεται ολοι οι ανθρωποι να κοιτουν μονο τον εαυτο τους,δεν θελω να το πιστεψω...αλλα κανενας εως τωρα δεν με εχει διαψευσει. Τελικα ολοι στο τελος παιρνουν αυτο που αξιζουν? I don't think so.