ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

έψαξα να μας βρω στα σημερινά πρωτοσέλιδα. δεν μας βρήκα πουθενά. ποιος ξέρει, ίσως να διάβαζα χρόνια τις λάθος εφημερίδες κι όταν άνοιξα την καλύτερη και πρώτη σε κυκλοφορία, απλά αφοπλίστηκα.ίσως πάλι να φταίει το ότι ο κόσμος γύρω μας έχει σημαντικότερα προβλήματα που επισκιάζουν το δικό μας.τα δικά μας προβλήματα, όσο διαφορετικά κι αν είναι, συγκλίνουν στη στοιχειωτική μοναξιά και το φόβο απώλειας της συντροφικότητας που νοιώθουν οι άνθρωποι του Πρώτου Κόσμου. μπορεί να μη ζω εκεί, αλλά αυτός ακριβώς είναι ο τρόπος ζωής μου, κατ' επιλογήν. δύο οποιοιδήποτε άλλοι άνθρωποι θα αναγνώριζαν τα κοινά προβλήματα και θα περπατούσαν μαζί χέρι με χέρι απ' την πρώτη στιγμή. η εξίσου στοιχειωτική απόσταση, όμως, δεν το επέτρεψε σε μας. και παραδέρνουμε από τότε σε παρερμηνείες, εναλλάξ φόβους και αμφισβήτηση.ίσως, θα έλεγε κάποιος τρίτος που δεν γνωρίζει, και αυθυποβολή. εμείς οι δυο ξέρουμε καλά πως δεν είν' έτσι.φυσικά, μια άλλη γυναίκα θα μπορούσε να αντιδράσει διαφορετικά. και ναι, να σε πάρει τηλέφωνο και να σου πει εξ αρχής όλα αυτά που σου στέλνω γραπτώς εδώ και καιρό.δεν το έκανα, γιατί ενώ είμαι δυνατή, αντλώ τη δύναμη μέσα απ' την ευαισθησία. αυτό, άλλωστε νομίζω, με κάνει μια αληθινή γυναίκα. αυτό ακριβώς που είμαι. σου όφειλα να ξεδιπλώσω τα σώψυχά μου αλλού αλλά κι εδώ, μπροστά σε τόσους μάρτυρες, εις ανταπόδοσιν προς αυτό ακριβώς που έκανες κι εσύ την πρώτη κιόλας φορά που σε συνάντησα. κι αυτό ήταν που λάτρεψα τόσο.το ανθρώπινο λάθος, αγάπη μου, είναι επιστημονικός όρος. πώς θα μπορούσε να μην ορίζει την ανθρώπινη ψυχή;αν ακόμα δεν είδες το email μου, διάβασέ το και στείλε μια απάντηση σε μια γυναίκα που σου τα είπε όλα, ίσως λίγο πιεστικά, αλλά τόσο απλά και τόσο ανθρώπινα. θέλω να είμαστε μαζί και τώρα που με είδες έτσι, ξέρεις πραγματικά ότι δεν σε περιμένει καμιά άλλη δυσάρεστη έκπληξη.