να πω κατι...ειμαι ο 12:20... το θεμα επειδη το εχω ψαξει πριν γραφτει καν εδω. αντιμετωπιζεται με χειρουργειο αρκει να επιλεξει ποια φυση του θελει να κρατησει...λεω οτι ειναι τρολλ για τον απλο λογο οτι τα ατομο που αντιμετωπιζουν αυτο το θεμα συνηθως απο μικρα παρακολουθουνται απο μια ομαδα γιατρων γιατι μπορει και σε μικρη ηλικια να προκειψουν θεματα υγειας...μεσα σε αυτην την ομαδα υπαρχει σιγουρα και ενας παιδοψυχολογιας και μετεπειτα ψυχολογος για να βοηθησει το ατομο να αντιμετωπισει αυτο το θεμα που δεν ειναι και τοσο ευκολο να το κατανοησει ενας ενηλικας ποσο μαλλον ενα παιδι..για αυτο μου ειναι τρομερα δυσκολο να πιστεψω οτι αυτη η εξομολογηση ειναι αληθινη... αμα ειναι αληθινη τοτε δεν κανω εγω κακο στο ατομο αλλα πρωτα οι γονεις που προφανως το ζητημα το αντιμετωπιζουν με λαθος τροπο και μετεπειτα το ιδιο το ατομο που δεν μπορει να αντικρυσει τον εαυτο του και που μαλιστα δεν κανει κατι για αυτο...μου φαινεται εξαιρετικα περιεργο να εχει 8 μηνες σχεση και να μην εχει συμβει το παραμικρο και η κοπελα να μην απορει και να μην το εχει συζητησει μαζι του ή να μην εχει τσακωθει μαζι του για αυτο!δεν γινεται να την ικανοποιει σεξουαλικα και να αρκειται μονο σε αυτο ....δεν υπαρχει σαρκικη επιθυμια απο εκεινη?να τον φιλησει,να τον αγγιξει,να γινουν ενα? κατι δεν κολλαει! εκτος αν η κοπελα απλα τον εχει μονο για να της ανεβαζει το ηθικο και να τρεχει πισω της και εχει αλλον ή αλλους...δεν εχει καμια λογικη ολη αυτη η εξομολογηση.. και αν ειναι αληθινη προτεινω απλα πρωτα να μαθεις να το λες καταματα στον εαυτο σου το οποιο θεμα σου,απο το πιο μικρο μεχρι το πιο μεγαλο και επειτα να το μοιραστεις...αμα εσυ δεν μπορεις να το διαχειριστεις πως θα μπορεσει ο αλλος να το κανει για εσενα?ειναι αδικο απλα...φιλικα απλα σκεφτειτε πριν πειτε πραγματα και ο,τι διαβαζετε μην τα πιστευετε παντα..
16.1.2013 | 05:32
Μόνο σοβαρές απαντήσεις για ένα μεγάλο πρόβλημα,σας παρακαλώ.
Έχω ένα μεγάλο και χρόνιο πρόβλημα.Βασικά είναι εκ γενετής πρόβλημα.Δεν μου αρέσει να το λέω πρόβλημα,οι γονείς μου το λένε ασθένεια αλλά πλέον έχω συνειδητοποιήσει οτι πρόκειται περί προβλήματος.Στην αρχή όταν τα συμπτώματα άρχισαν να επιδεινώνονται (φανταστείτε στην ηλικία των 16)μέσα από οδηγίες γιατρών και γυμναστών,κατάφερα να το ξεπεράσω(λίγο πολύ).Πλέον είμαι 23 χρονών και συνεχίζω με τις ίδιες συνήθειες όπως τότε.Θα αναρωτιέστε τώρα τι ακριβώς έχω;Θέλω και προσπαθώ να σας το πω αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα.Δεν το έχω συζητήσει με κάποιον ξένο ούτε πίσω από την ανωνυμία.Δεν νιώθω άνετα!Βέβαια δεν έχω να χάσω κάτι,επιλογή μου ήταν να "εξομολογηθώ".Πφ..Εξομολογηθώ;Λες και έχω κάνει κάτι λάθος..Δεν έκανα ποτέ τίποτα λάθος,δεν είχα τέτοιες πολυτέλειες.Παρ'όλα αυτά σε κάποιον πρέπει να τύχουν τέτοιου είδους ατυχίες και κακοτοπιές.Παραφέρθηκα,με συγχωρείτε.Όπως σας έλεγα είμαι 23 χρονών και ερμαφρόδιτος.Όλοι θα ξέρετε στο περίπου τι είναι και αν δεν ξέρετε γράψτε το στο google ήδη νιώθω πολύ άβολα για να το εξηγήσω κιόλας.Όσο ήμουν νεότερος κατά καιρούς είχα σχέσεις με κοπέλες οι οποίες με παρατούσαν ακριβώς την επομένη αφού τους είχα εμπιστευτεί το μεγαλύτερο μου μυστικό.Αυτό με άλλαξε πολύ σαν χαρακτήρα,βέβαια δεν μπορούσα να γίνω ποτέ ο κόπανος που θα γαμ**σε και θα εξαφανιζόταν.Ανέπτυξα άλλου είδους άμυνα για τον εαυτό.Αποφάσισα να μην εμπιστεύομαι κανέναν και μετά από τόσα χρόνια αυτή η χαζή και ανόητη εφηβική ιδέα που είχα κάποτε πλέον έχει φτάσει στο σημείο να δηλητηριάζει το μυαλό μου στο έπακρο.Δεν μπορώ να σκεφτώ λογικά.Είμαι με μια κοπέλα 28 χρονών κοντά 10 μήνες τώρα(απίστευτο;).Και όμως 10 μήνες δεν της έχω δώσει το παραμικρό στοιχείο.Αντίθετα...Αποφεύγω το σεξ όπως ο δράκουλας το σκόρδο!Βέβαια την ικανοποιώ σεξουαλικά,απλά δεν χρησιμοποιούμε τη μέθοδο της διείσδυσης.Ακούγεται τραγελαφικό αλλά η κοπέλα μου λέει οτι δεν θέλει να με πιέσει και οτι θα περιμένει να νιώσω έτοιμος.Εδώ έρχεται το πρόβλημα μου.Νιώθω τύψεις,κάθε φοράω που την κοιτάω στα μάτια,κάθε φορά που της λέω οτι την αγαπάω,κάθε φορά που διορθώνω τα λόγια μου και της θυμίζω οτι δεν την αγαπάω απλά αλλά την λατρεύω.Νομίζω θα καταρεύσω.Δεν το αντέχω τέτοιο φορτίο,δεν της αξίζει τέτοια σχέση..πολλά "δεν"!Φοβάμαι οτι αμα δεν της πω την αλήθεια και την αφήσω να πιστεύει πως δεν είμαι έτοιμος,στο τέλος θα με μισήσει.Η γυναίκα που πραγματικά αγάπησα και ερωτεύτηκα για πρώτη φορά στη ζωή μου θα με μισήσει;Μπορεί κάποιος να ζήσει με αυτή τη σκέψη και μόνο;Θέλω να της το πω αλλά δεν μπορώ,κολλάω.Αργά η γρήγορα θα την χάσω και το ξέρω.Το θέμα είναι πως;Αδυνατώ να πιστέψω οτι μου συμβαίνει κάτι τέτοιο.Ίσως να της το πω,ίσως να εξαφανιστώ χωρίς να πω τίποτα,ίσως και να είμαι ο χειρότερος για να στέκομαι δίπλα της...Αυτά,δεν αντέχω άλλο να μοιράζομαι την μιζέρια μου.Συγγνώμη αν σας κούρασα και σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.:)
3
