ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

.... τα πήρες μαζί σου...στις ψυχρές θάλασσες που ταξιδέυεις,στο βαθύ αυτό γαλάζιο που λατρεύεις,εκεί τα άφησες με την σιωπή σου. τόσο εκκωφαντική σιωπή που νομίζω πως ακόμα ηχεί κάθε βράδυ πρίν κοιμηθώ.μόνο να ένιωθες την θλίψη μου τα βράδυα. όταν η άλλη μεριά του κρεβατιού μου μένει άδεια. την θλίψη μου όταν δεν μπορώ να ακούσω την φωνή σου γιατί εσύ το επέλεξες.την απογοήτευση του οτι μένω στάσιμη ωσ προς τα συναισθηματα μου για εσένα όταν ξέρω τα λάθη σου και όλα όσα έκανες και με πλήγωσαν.... σε αγαπώ και αυτό δεν αλλάζει ετσι εύκολα...καλα ταξίδια μάτια μου στις θάλασσες του κόσμου. να της πεις να σε προσέχει τα βράδυα όπωσ κοιμάσαι όπως έκανα και εγώ.θυμάσαι?να σε προσέχει γιατι δεν μπορώ να το κάνω εγω και είσαι ότι αγάπησα και ότι αγαπώ περισσότερο. για τελευταία φορά θα σου πώ αυτό που σου έλεγα πάντα όταν έφευγες απο κοντά μου...να προσέχεις την ιζαμπελίτσα μου...απλά αντίο.