ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μου λείπεις. Σε σκέφτομαι ακόμα. Λιγότερο, αλλά σε σκέφτομαι. Και περιμένω εκείνο το τηλέφωνο που είπες ότι θα πάρεις, ενώ σ'έχω μάθει απ'την καλή κι απ'την ανάποδη. Όταν το λες, το εννοείς. Αλλά δε θα το κάνεις. Θες η αμηχανία, θες η ρουτίνα, θες που δεν τρελαίνεσαι; Ναι, ούτε εγώ τρελαίνομαι πια. Τον έρωτα μπορώ και τον διαχειρίζομαι. Αλλά είναι και που σ'αγαπάω βλέπεις. Σ'αγαπούσα και πριν μου πάρεις τα μυαλά κι αρχίσω να μην ξέρω τι κάνω και πού πάω. Τώρα ξέρω πού πάω. Εκεί που πάμε όλοι. Γι' αυτό θέλω να ζήσω. Ζω και χωρίς εσένα μια χαρά. Αλλά σε θέλω εδώ. Όπως θες, αλλά εδώ. Τόσο δύσκολο σου είναι; Γιατί είσαι τόσο φυγόπονη; Γιατί είσαι τόσο αυτάρκης; Γιατί δε με χρειάστηκες ποτέ όσο καιρό ήμουν stand by; Δεν είναι τόσο από ανάγκη που σε θέλω εδώ. Είναι κυρίως από επιλογή. Όπως επέλεξα όταν σε γνώρισα να σε θεωρώ φίλη. Μαζί με το χαρακτήρα σου σε ερωτεύτηκα. Για ΟΛΑ όσα είσαι. Για τα καλά και για τα άσχημα. Και ΓΙΑ τα άσχημα, όχι ΠΑΡΆ την ύπαρξή τους. Μ'αρέσουν οι αδυναμίες των ανθρώπων και το πώς τις παλεύουν. Ξέρω τι άνθρωπος είσαι και μ'αρέσει ο άνθρωπος που είμαι όταν είμαι μαζί σου. Μου δίνεις καινούριες οπτικές των πραγμάτων, με κάνεις να σκέφτομαι. Με προσγειώνεις, με κάνεις να γελάω. Με συμπληρώνεις. Λένε "ουδείς αναντικατάστατος". Για μένα ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Δε βρίσκεις άνθρωπο που να έχει όλα μαζί τα ίδια στοιχεία ενός άλλου. Και αγαπάω τον άνθρωπο που είσαι. Και μου λείπει. Μου λείπεις. Καλό ξημέρωμα. -Ε-