ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εδώ και πάρα πολλά χρόνια είναι να χάσω όλο αυτό το βάρος που κουβαλάω από μικρό παιδι.Η απογοήτευση που νιώθω όταν κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη είναι τεράστια.Ντρέπομαι τόσο πολύ που είμαι έτσι,που δεν τα κατάφερα τόσα χρόνια.Έχω κάνει πολλές δίαιτες.Με διαιτολόγους,μόνη μου,σωστές δίαιτες,ακραίες δίαιτες,άλλες με αποτέλεσμα και άλλες χωρίς.Η αλήθεια είναι ότι έχω καταφέρει κάποιες στιγμές στην "ζωή" μου να χάσω πολλά κιλά.Δυστυχώς τα ξαναπήρα όλα,ένα-ένα πίσω...και με τόκο!Δεν θυμάμαι πότε άρχισε να με επηρεάζει τόσο πολύ η εικόνα μου.Πλέον όλα γυρίζουν γύρω από αυτό,από αυτό το σώμα.Δεν το αγαπώ καθόλου αυτό το σώμα.Το έχω μισήσει.Μου έχει στερήσει τα ωραιότερα χρόνια της "ζωής" μου.Εδώ και περίπου δέκα χρόνια βρίσκομαι κλεισμένη σε ένα σπίτι.Έβγαινα μόνο για κάτι υποχρεωτικό,όπως το σχολείο,το φροντιστήριο,τα αγγλικά,μια σχολή αργότερα.Μέχρι εκει.Μένω μέσα στο σπίτι γιατί δεν αντέχω τα βλέμματα του κόσμου πάνω μου.Παρ'όλο που δεν με κοιτάζει ποτέ κανείς.Μένω μέσα για να μη δει κανείς αυτό που βλέπω εγώ κάθε μέρα στον καθρέφτη.Με την λογική μου καταλαβαίνω ότι το μεγαλύτερό μου πρόβλημα δεν ειναι το βάρος μου,αλλά το πόσο πολύ με επηρεάζει.Το έχω κάνει το κέντρο του κόσμου μου.Έχω κουραστεί όμως,αυτό μπορώ να το πω με βεβαιότητα πλέον.Κουράστηκα να ντρέπομαι.Κουράστηκα να βλέπω την "ζωή" μου να φεύγει μπροστά στα μάτια μου.Κουράστηκα να ζηλεύω όλους αυτούς που προχωράνε μπροστά,ενώ εγώ παραμένω σταθερά κλεισμένη στο ασφαλές κελί μου.Ναι,νιώθω σαν φυλακισμένη πια.Πόσο παράλογο όμως είναι να κρατάω στα χέρια μου το κλειδί και να μην ανοίγω!Σε όλο αυτό είμαι μόνη.Το περνάω μόνη μου.