ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σου γράφω εδώ γιατί θα με πάρουν πάλι τα ζουμιά και θέλω αύριο που θα σε αποχαιρετήσω να μην είμαι αφυδατωμένη. Πέρασαν εφτά χρόνια και ζήσαμε πολλά μαζί. Τα σπίτια μας απέχουν τρία λεπτά και οι ζωές μας κάτι μήνες. Πόσες φορές γελάσαμε μέχρι να κλαίμε ή να κατουριόμαστε, πόσες φορές είπαμε το ίδιο πράγμα ταυτόχρονα και μετά βριστήκαμε και μετά γελάσαμε, πόσες βαλίτσες ετοιμάσαμε,αδειάσαμε, πόσα μπάνια κάναμε, πόσες φορές με έβρισες που δεν ξέρω να παίζω ρακέτες, πόσες συζητήσεις κάναμε με τις ώρες, τις ίδιες πάντα συζητήσεις και πάντα καταλήγαμε να διαφωνούμε χωρίς να διαφωνούμε ουσιαστικά. Πόσους καφέδες, πόσα ρακόμελα,πόσες πίτσες, πόσα σουβλάκια, πόσες ταινίες, πόσες βόλτες στο θησείο εσύ με τη φωτογραφική κι εγώ με το μπλοκάκι. Πόσες ιστορίες με γκόμενους, πόσες στιγμές από ταινία με έρωτες,πόσο δράμα,πόσο κλάμα, πόσα όνειρα, πόσος κυνισμός, πόσα υπαρξιακά, πόσες νύχτες με μπύρα στην ταράτσα σου,πόσες φορές να κρύβομαι από το σκύλο σου, πόσες χαρές, πόσες λύπες, πόσες συναυλίες, πόσα τραγούδια, πόσες σοκολάτες που εμένα δεν μου αρέσουν, πόσα τσιγάρα που εσύ δεν τα αντέχεις, πόσες στιγμές που μου ερχόταν να σε χαστουκίσω, πόσες φορές που ζούσα σχεδόν τη ζωή σου, πόσες εξομολογήσεις, πόσες μοιρασιές. Είσαι η καλύτερη μου φίλη και αύριο φεύγεις. Και μετά θα φύγω κι εγώ. Και τρέμω στην ιδέα πως θα χαθούμε με τον καιρό. Γιατί δεν θέλω. Γιατί έχω χάσει ξέρεις πόσους γκόμενους,έχω απομακρυνθεί ξέρεις με πόσους φίλους, αλλά εσένα δεν θα αντέξω να σε χάσω.Σ'αγαπώ πάρα πάρα πάρα πολύ και δεν έχεις ιδέα πόσο πολύ θα μου λείψεις.Να προσέχεις και να μην χαθείς, να συνεχίσεις να μου λες σκάσε ηλίθια με το μοναδικό σου τρόπο (ξέρεις εσύ ράνια), να συνεχίσεις να απελπίζεσαι και να υπερασπίζεσαι στους άλλους τα λάθη μου, να συνεχίσεις να είσαι η κολλητή μου.Αυτά γιατί βαλάντωσα πάλι,Η ξανθιά.