ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεδομενου πως καθε τρεις και λιγο με πιανουν ενα σωρο 'ψυχολογικα'. Ποιος ειμαι, τι θελω, που παω, τι κανω, ποιος ειναι για μενα κλπ..λαμβανω τη τιμη να αναφερω πως εδω και μισο μηνα με ξαναπιασανε! Στη πραγματικοτητα το προβλημα μου ειναι ενα κενο-θλιψη-μιζερια-δν ξερω τι να κανω, που μου δημιουργειτε μετα απο μια μου σκεψη-εμμονη που θα σας γραψω απο κατω. Απλως να..δν θελω να πατησω την αλλη βδομαδα τα 17 και να ειμαι ακομα ετσι, να νιωθω ακομα αυτα(κατα καιρους), να κοιμαμαι μεχρι τις 8 και απο το απεραντο κενο να μην θελω να σηκωθω. Δεν γερασα πριν την ωρα μου..ακομα καλα κρατιεμαι!!! Και ο καφες, και τα ξενυχτια, και σχολειο, βολτες, φλερτ πολλα..ομως δν θελω να γερασω. Ερχομαι σε ολο αυτο το αδιεξοδο λογω εμφανισης! ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΣΧΗΜΟΣ, παντα λενε ποπο τι κουκλος,τι παιδαρας κλπ. Εγω μεσα μου και ετσι οπως με βλεπω, δν μου αναγνωριζω και τοσα...!παντα θα με συγκρινω με εναν αλλον, οποιονδηποτε..αν μαλιστα βγω και δν πεσει κανενα βλεφαρο πανω μου, εχω γινει χωμα,σκατα!! Και απο εκει αρχιζουν ολα.. : να θελω να μιλησω στον ταδε ή στη ταδε; Ασε μη παω θα χω ασχημο μαλλι(μοναξια η επιπτωση). Οτι ατομα κολλανε και με τρωνε με τα ματια τους συνεχως να τα αποφευγω, χωρις να ανταποκρινωμαι και εγω γτ ντρεπομαι και με αποτελεσμα να τα ξενερωνω(ανασφαλεια η επιπτωση). Τωρα εχω κολλησει με 3 ατομα που δν πολυβγαινουν εξω και απομακρυνθηκα απο τα υπολοιπα(μαλακια μου! Απογευματα θλιμενα η επιπτωση). Και το καλυτερο;;; Βλεπουν ενα ατομο πολυ κουκλι να μην μιλαει και με περνουν για ψηλομυτη,που να ξεραν οτι δν ξανιγωμαι λογω εμμονης με την εμφανιση. Νιωθω ασχημος>κλεινωμαι-χανωμαι>μενω μονος>δν εχω τι να κανω>ξανα νιωθω μπαζο>με κατατασω στα σκατα>καταθλιψη!!! Ολοι προχωρανε...αςχημοι ωραιοι, ολοι περνανε καλα και εγω τωρα τελευταια περιμενω μια κυριακη και αν. Τις αλλες μερες..υπνος κενο θλιψη απεραντος καημος...χωρις το ςχολειο θα μουν πλεον καταθλιπτικος. Μηπως μου λειπουν φιλοι,μηπως σκεφτομαι μαλακιες