ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ο Σαββατοκύριακο κάποια στιγμή χάζευα μια ταινία, απλή, γλυκανάλατη με την πρώτη ματιά… με δύο φίλες, πολύ αγαπημένες φίλες, δεν θα σας πω την ιστορία,Θα σας πω μόνο ότι κάποια στιγμή για κάποιο λόγο έγιναν εχθροί, κάνοντας άσχημα πράγματα η μια στην άλλη…. Όσο κυλούσε η ταινία καταλάβαινες πως αυτές οι δύο, είχαν αφήσει πράγματα, ανείπωτα… Και ένιωθαν πίκρα, θυμό…. Και ήρθε η κορύφωση, πιάστηκαν στα χέρια… και εκεί άρχισα να κλαίω χωρίς λόγο… και αυτές σταμάτησαν… η μία σταμάτησε πρώτη… «Κουράστηκα…» είπε, και εκεί το κλάμα μου έγινε λυγμός…Σε λίγο η ταινία τελείωσε με τις δυο φίλες να τα βρίσκουν… έκλεισα την τηλεόραση, τα φώτα, έλεγξα τα παιδιά να δω αν ήταν σκεπασμένα… ο Δημήτρης έλειπε ταξίδι…Ησυχία… και ξαναβούρκωσα… Και εγώ κουράστηκα…Ανέβηκα στην κρεβατοκάμαρα μου, άνοιξα την μπαλκονόπορτα, και μπήκε ο παγωμένος αέρας στο δωμάτιο, κάθισα στο πάτωμα και κοιτούσα έξω… το πρόσωπο μου κρύωνε…Είχε παγώσει… ο αέρας στέγνωνε τα δάκρυα μου… και ξυπνούσε κάθε κύτταρο μου…. Το είχα τόση ανάγκη…Δεν ξέρω πόση ώρα έμεινα εκεί στο πάτωμα…Την άλλη μέρα ήρθε ο Δημήτρης…. Περίμενα το βράδυ να κοιμηθούν όλοι και να μείνουμε μόνοι μας, ήθελα να του πω, τι ένιωσα…Κλείσαμε τα φώτα, αγκαλιαστήκαμε…. Και μετά αρχίσαμε να μιλάμε… κάποια στιγμή κλαίγαμε και οι δύο… Λύτρωση….Πόσο όμορφο, πόσο γενναίο είναι να μπορείς να λες στον άνθρωπο σου και την πιο χαζή σου σκέψη, να του περιγράφεις ότι νιώθεις…. Και εκείνος να καταλαβαίνει… Και να σε αγαπάει πιο πολύ… και εγώ σ’ αγαπάω….Δεν έχουμε την τέλεια σχέση, αλλά δεν θα ξαναφήσω τίποτα ανείπωτο…. Τίποτα άλυτο μέσα μου… ΘΑ ΤΑ ΛΕΜΕ ΟΛΑ… με αυτή την υπόσχεση αποκοιμηθήκαμε……..Σου