6.2.2013 | 00:18
Νιώθω την ανάγκη να σου πω, πως...
μου δίνεις ρόλο πρωταγωνιστικό.Πως ο μόνος λόγος για να με προσέχω είναι επειδή χρειάζεται να σε προσέχω.Δεν φοβάμαι τίποτα...Δεν με νοιάζει τίποτα, αρκεί να χαμογελάς, να γκρινιάζεις, να κλαις, να ρωτάς, να είσαι surer ήρωας!Δεν ξέρω πως προτιμώ να χαζεύω τα μάτια σου, όταν γελάς, όταν είναι κλειστά ενώ οι βλεφαρίδες σου σκιάζουν τα επιδερμίδα σου, ίσως κ όταν κλαις...υγρά, σαν βροχή σε καλοκαιρινό φύλλο μουριάς. Τι σας λέω ε? Σε ποιον τα λέω?Ένας έρωτας διαφορετικός, με χάδια και φιλιά...σαν από ραβδί νεραϊδουλας, σαν ήλιος καλοκαιρινός στη δύση του, σαν μυρωδιά από...μωρό...Ευχαριστώ που υπάρχεις, και τρέμω στην ιδέα αν δεν...3 ετών και 29 ημερών...