ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι σε μια περίεργη φάση. Από την θέλω να αποδείξω ότι όλες οι θυσίες που έκανα τα τελευταία 3 χρόνια για την επίτευξη κάποιων ονείρων μου δεν πήγαν χαμένες και από την άλλη... να έχω μια νέα παρέα στην οποία έχω προσχωρήσει τον τελευταίο χρόνο και να με κάνουν να νιώθω... ΟΥΦΟ!! Πρώτα από όλα με τα παιδιά είμαστε σε διαφορετικές φάσεις της ζωής. Το καταλαβαίνω αυτό. Εγώ στα 30 πατημένα, να έχω αναλάβει όλες τις ευθύνες του εαυτού μου, να παλεύω να επιβιώσω με έναν μισθό της πείνας και παράλληλα από αυτόν να προσπαθώ να επιτύχω κάποιους στόχους που είχα ξεκινήσει 4 χρόνια πριν και τελικά η κρίση μου τους έχει τρενάρει... Και από την άλλη τα φιλαράκια-συνάδελφοι μου να μου δίνουν την αίσθηση ότι με ανέχονται "τον καημένο" και με κάνουν παρέα όταν βαρεθούν με τα δικά τους θέματα. Είναι ακόμη μια 5ετία πίσω από εμένα ηλικιακά, ζουν με τους δικούς τους (που ακόμη έχουν καλά εισοδήματα) και ο μήνας να έχει 9! Πιάνουν αφηρημένοι μπροστά μου κουβέντα στο γραφείο για του πού πήγαν χωρίς να πουν τίποτα σε εμένα, τί έφαγαν, πόσα έδωσαν (60 για 2 άτομα... καλά είναι!) κι εγώ με πολύ μικρότερο μισθό να παλεύω να αυτοσυντηρηθώ και να πραγματοποιήσω τους στόχους μου.Κι αυτό που με τρομάζει περισσότερο είναι ότι τα παιδιά αυτά με την ζωή που κάνουν μου καταδεικνύουν ΤΙ έχω χάσει και θυσιάσει τόσα χρόνια (γλέντια, ποτά, γκόμενες κλπ...) και παράλληλα η όλη οικονομική ΚΩΛΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ να μου λέει άδικα έχασες τα καλύτερα σου χρόνια για κάποια..."όνειρα" που τελικά δείχνουν να απομακρύνονται...Είμαι ΣΚΑΤΑ!! ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ και δεν ξέρω προς τα πού να τρέξω... ΞΕΦΤΙΛΑΣ που χαίρομαι με την λίγη προσοχή που μου δίνουν...ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΣ μην ξόδεψα άσκοπα και ανούσια χρόνο και χρήμα για κάτι που δεν ήταν να συμβεί...ΒΟΗΘΕΙΑ!