ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βλέπω ερωτευμένους -ζευγάρια οποιασδήποτε ηλικίας, και τους χαζεύω σαν να βλέπω ταινία. Λες και αντικρίζω κάτι εξωπραγματικό.Είχα κάποτε μια πολύ ωραία σχέση, τόσο ωραία που με κακόμαθε πραγματικά. Αλλά ήμασταν κι οι δυο μικροί, και μετά από 2 χρόνια, έχοντας περάσει και στο πανεπιστήμιο πια, δεν ένιωθα πια ερωτευμένη και τέλειωσε. Μετά από αυτό, κάτι ψιλοφλερτάκια παίζαν, αλλά για 3 χρόνια τίποτα σοβαρό. Μετακομίζω κι ο γείτονας -που μου φαινόταν κούκλος- άρχισε να με διεκδικεί. Εννοείται υποκύπτω, κι από εκεί που στην αρχή μου πούλαγε έρωτες, ανακαλύπτω σε λιγότερο από δίμηνο τι ζώον είναι. Οκ, έχουν περάσει μερικοί μήνες κι από αυτή την μαλακία που αν μη τι άλλο, ήταν διδακτική, και το έχω ειλικρινά ξεπεράσει (του μιλάω κανονικά, μόνο ηλίθιο τον θεωρώ πια, τι να κάνει που γεννήθηκε με λειψό εγκέφαλο, δεν φταίει).Και τώρα πάλι δεν παίζει τίποτα. Και όπως είπα, έχω αρχίσει να το θεωρώ και περίεργο όταν βλέπω ερωτευμένο κόσμο γύρω μου, μόνο οι κολλητές μου δεν μου κάνουν εντύπωση γιατί τις έχω συνηθίσει.Τι σκατά κάνω λάθος και δεν ερωτεύομαι εγώ? Κατακτήσεις έχουμε, ναι. Αλλά... Και θυμάμαι ότι μου άρεσε τόσο πολύ να είμαι ερωτευμένη, ακόμα και με το βόδι που ήταν πιο πρόσφατο, άξιζε που ένιωσα ξανά έτσι, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες...Έλεος θεέ/σύμπαν/ανόητε εαυτέ μου πια...