ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον τελευταίο καιρο κάνω σχέδια..Πηρα επιτέλους αυτο το γα*****ο το πτυχίο, και ευτυχώς υπάρχουν πτυχές του επαγγέλματός μου που μου αρέσουν..Κανω λοιπον σχέδια.. Εχοντας 10 ευρω στο πορτοφόλι και περιμένοντας καρτερικά εδω και μια βδομάδα μέσα στο σπίτι, να μου δώσουν τα τελευταια ευρω που μου χρωστάνε απο την πρακτική μου. Για να τη βγάλω παλι για κανα διμηνο μεσ στο σπίτι ελπίζοντας πως μέχρι τότε θα έχω βρει κάτι.Το τηλέφωνο δε χτυπάει αυτές τις μέρες ιδιαίτερα. Και αν χτυπήσει θα αρνηθω τον καφε για τι δεν έχω μία..Τα κρατάω για να χω να παίρνω καπνο. Ναι αυτο το συνήθειο δεν θα το κόψω όταν μου πείτε εσείς.. Αλλα όταν το θελήσω εγω..Και κάνω σχέδια όπως προείπα.. Ονειρεύομαι οτι μετα που θα βρω δουλεια θα πιάσω το δικό μου σπιτι, θα το επιπλώσω όπως θέλω εγω.. Και μη φανταστείτε οτι μιλάω για λεφτα πολλα.. πιανουν τα χέρια μου εμενα. Παντα πιάνανε. Κι αν μου δωσεις εναν χωρο θα στον κάνω κουκλι με πραγματα που κυρίως θα χω φτιάξει εγω..Μπαινω να ψάξω για νοίκια.. σκεφτομαι ποσα θα παίρνω... και συνεχίζω να κάνω σχέδια.. Σχεδιάζω βλεπετε να μπορω να δίνω και κάποια λεφτα στους γονείς μου.. Θα το θελα.. Γιατι όλη τους τη ζωη δουλευανε για μενα.Και δε θέλω εγω να φύγω απο την Ελλάδα όπως λένε οι φίλοι μου. Εγω θέλω να γίνω μια καλή επαγγελματίας εδω που είμαι! Γιατι αν φυγουμε απο την Ελλάδα όλοι όσοι ενδιαφερόμαστε για το επάγγελμά μας δεν θα βγάλουμε κάτι. Και στο τελος αυτης της εβδομάδας ξαφνικά το συνειδητοποιω. Απο οποιο δρόμο κι αν το 'ψαξα δεν βγαίνει.. Στις δουλειες απολυουν κόσμο ή του λένε θα δουλεύεις λιγότερο, δίνεις 30 βιογραφικά, σε καλούν σε 5 και δεν σε παίρνουν σε κανένα, η ανεργία διαβάζω στο 30% σχεδόν. Τώρα έμαθα πως θα με φορολογήσουν κιόλας. Τους ευχαριστω! Νιωθω και γω ήδη χρήσιμο μέλος της κοινωνίας με αυτο τον τρόπο. Δεν μου βγαίνουν τα μαθηματικά λοιπόν. μου είπαν για δουλεια στο επάγγελμά μου σε άλλη πόλη... Χάρηκα.. λέω ας πάω μωρε.. ΠΩΣ; Που ούτε λεφτα για τη μετακομιση δεν έχω.. και με 500 ευρω μισθο που θα παίρνω κι εκει τι θα τρωω τα λυσσακά μου;Και τελικά όσο τα βάζω κάτω, τόσο φοβάμαι οτι δεν θα τα καταφέρω.. Εντάξει λοπόν.. Αφου το θέλετε θα κάτσω για 2, 3, 7 χρονια με τους γονείς μου.. Θα συνεχίσω στο ίδιο μοτιβο "Δεν έχω ζωη" και η αγαπημένη μου παρέα θα ναι ο υπολογιστής. Για σχέση, παιδιά και τέτοια .. αστο. μην το συζητάμε.. Και σιγά σιγα το κάνουμε όλο και περισσότεροι αυτο.. Τουλάχιστον παλιότερα είχανε τη φτώχια τους αλλα είχαν δομησει έτσι την κοινωνία που και να μην ειχαν να πάνε για καφε καθόντουσαν στο σκαλάκι της πολυκατοικίας και μιλάγανε κι ακουγανε καζατζίδη ξερω γω..Τωρα οι περισσότεροι θα βρούμε παρηγοριά στο ιντερνετ.. Ολοι κλεισμένοι μέσα στους τέσσερις τοίχους μας μπροστά απο μια οθόνη.Κουραστηκα.. αλλα το πιο περίεργο δεν έιναι αυτο. Είναι οτι δεν με ενοχλεί. Οτι δεν με νοιάζει. Ειναι οτι με κάνατε νοθρη κι εμένα.. Δεν έχω ελπίδα για τίποτα.. Δεν εχω όρεξη για τίποτα.. Και εχω συμβιβαστεί απολύτως με τη σάπια ζωη μου μεσα στους τεσσερις τοίχους..