ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πόσο θα'θελα να αφεθώ και να αγκαλιάσω τη θλίψη...να βυθιστώ στην αδράνεια,να σωριαστώ στο πάτωμα και να κλαίω με λυγμούς...να κοιμάμαι ώρες ατέλειωτες μέχρι να μου περάσει η φάση...μέχρι να αποδεχτώ επιτέλους ότι ΕΤΣΙ είναι και θα είναι η ζωή μου...Αλλά ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ...ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ...και προσπαθώ να την αγνοώ και την καταχωνιάζω...και φοβάμαι μήπως μια μέρα ξεχυθεί με φόρα μπρος στα πόδια μου και δε θα ξέρω πώς να τη μαζέψω...αλλά την πνίγω και πνίγομαι και φοβάμαι...