ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξέρω πια αν όλα ήταν στο μυαλό μου. Μου έδωσες ένα από τα καλύτερα και τα χειρότερα βράδια της ζωής μου. Το καλύτερο ήταν εγώ και εσύ αγκαλιά στο νησί ο ωραιότερος ουρανός με τα αστέρια μόνο τα φώτα του πλοίου στο βάθος και ωραία μουσική και να είμαστε αγκαλιά και να μιλάμε και να πιστεύουμε οτι κάτι γίνεται εδώ σημαντικό.Και να μην θέλω να κοιμηθώ για να μην χάσω ώρες μαζί σου. Και να πλησιάζουμε ο ένας τον άλλο σιγά σιγά. Και όταν ειμασταν μεσα στη θάλασσα και μου μιλουσες για σενα σκέφτηκα οτι ρε γαμώτο θέλω να είμαι εγώ εδώ για σένα από εδώ και εμπρός.Και θα στο εδειχνα σιγα σιγα Και με εκανες να πιστέψω οτι μπορεις να παλεψεις την απόσταση και οτι δεν φοβασαι τα δυσκολα. Και ποτε δε σε πιεσα για κατι. Και οταν ηρθα στην Αθηνα για να περασουμε μαζι το σκ μου ειπες οτι δεν μπορεις να συνεχισεις και οτι δεν μπορεις την απόσταση. Δεν κάθισες ποτέ να το συζητησουμε μου το ανακοινωσες.Ηταν απο τα πιο δυσκολα βράδια. Σ εχω ξαναδει εκτοτε δυο φορες και ειχαμε παλι εκεινη την φοβερη επικοινωνία μεταξυ μας.Αλλά δεν υπάρχει συνέχεια εχεις κοψει ολες τις γεφυρες. Δεν πειράζει να ξερεις οτι ήθελα να σου δώσω τόσα πολλά πράγματα και οτι εισαι κατι τοσο ιδιαιτερο για μένα. Αλλά δεν μπορώ άλλο να σε σκέφτομαι θέλω να συνεχίσω. Στο κατω κάτω ηξερες από την αρχη πως ήταν η κατάσταση .Ειναι κρίμα δεν συζήτησες ποτέ μαζί μου να βρούμε μια λύση. Αν ήθελες αρκετά θα το έκανες. Δεν πειράζει εγώ από την πλευρά μου έκανα οτι μπορούσα.Καιρός όμως πια να κοιτάξω μπροστά....