ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λίγες στιγμές ... δυο χέρια παιδικά που κρέμονται από το λαιμό σου, η αίσθηση ότι είσαι υγιής;Μήπως η ευτυχία τελικά είναι τόσο γήινη, τόσο απλή όσο ένα χαμόγελο κι ένα χάδι;Κι όλες οι υπόλοιπες στιγμές; Ρουτίνα, ευθύνη, πειθαναγκασμός, κούραση, θυμοί; Χρόνια περνούν, παιδιά μεγαλώνουν, ανατροπές κι αποτυχίες μαζεύονται σαν σεντόνι στα πόδια σου κι εσύ παίρνεις την μία και μοναδική επιτυχία και την κάνεις σαίτα, την κάνεις πανί για να σαλπάρει ολόκληρο πλοίο...Μήπως έτσι δεν πρέπει να'ναι; Στα 42 σου... ώρα για ψάξιμο;Πως θα χορτάσει η ψυχή;Έξω λυσσομανούν τα άγχη και οι φόβοι...Μέσα στην φουρτούνα, πως να κρατήσεις ισορροπία;Δεν είσαι εσύ μόνο, έχεις ψυχούλες να σκεφτείς και να φροντίσεις... Τις ψυχούλες τους πως θα γεμίσεις;