ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω χάσει τον αριθμό των βιογραφικών που έχω στείλει τον τελευταίο 1,5 χρόνο. Και απάντηση δεν πήρα ποτέ από πουθενά. Αρχίζω να πιστεύω ότι κάτι κάνω εγώ λάθος και δε χτυπάει πότε το τηλ. μου να μου πουν έστω να περάσω από μία συνέντευξη. Στην αρχή ήμουν πιο αισιόδοξη αλλά πλέον έχω αρχίσει και απελπίζομαι. Έφτυσα αίμα να πάρω και το πτυχίο και το μεταπτυχιακό μου με αρκετά καλούς βαθμούς και τώρα τι να τα κάνω όταν ούτε αυτά βλέπω να μετράνε; Είμαι 28 χρονών και αισθάνομαι πολύ άσχημα που πρέπει να με συντηρούν οι γονείς μου (οι οποίοι και αυτοί τα βγάζουν πολύ δύσκολα πέρα) και να ντρέπομαι να ζητήσω έστω και 5 ευρώ να βγω με το αγόρι μου. Έχω να βγω από το σπίτι για ένα καφέ να δω λίγο κόσμο από τον Οκτώβρη. Δε ζητάω πολλά, μια δουλειά να βγάζω τα έξοδά μου... Ας είναι και 200 ευρώ, δε με νοιάζει. Ξέρω, είμαστε πολλοί στην ίδια κατάσταση, αλλά δυστυχώς αυτό το κάνει ακόμα χειρότερο. Δεν ζητάω πολλά, να ζήσω αξιοπρεπώς θέλω. Που φτάσαμε ρε γαμώτο;