________________
1.

Αγαπητη Αμπα.
Προσφατα εξω απο τα δοντια μιλησα και στην αδελφη μου για τον gay σεξουαλικο μου προσανατολισμο. Η οποια το γνωριζει χρονια. Ο αδελφος μου το γνωριζει επισης χρονια τυχαια, και μαλιστα το ειχε χρησιμοποιησει εκβιαστικα εναντιον μου. Το θεμα ειναι οι γονεις μου.
Προ ημερων η μητερα μου, βοηθωντας με στις δουλειες του σπιτιου μου, περαν των ερωτησεων-προτροπων περι οικογενειας και παντρειας, με ρωτησε "μηπως ταιριαζω περισσοτερο με αγορια παρα με κοριτσια"? Ομολογουμενως πιο επιτυχημενα δε θα μπορουσε καποιος να θεσει αυτη την ερωτηση.
Δεν ειπα τιποτα, Στραβοκαταπια και εκανα πως δεν ακουσα. Ταρακουνηθηκα ομως παρα πολυ. Το ιδιο βραδυ διηγηθηκα στην αδελφη μου το σκηνικο -η οποια την τελευταια διετια μενει στο εξωτερικο- και με προετρεψε με λυγμους σχεδον να μην της πω τιποτα ποτε, γιατι σε συζητηση προ τετραμηνου που η μητερα μου ειχε κανει μαζι της, της ειχε εκφρασει το ιδιο ερωτημα με πασα σοβαροτητα. Ειχε κατηγορησει τον εαυτο της οτι κατι εκανε λαθος στην ανατροφη μας, και οτι αν συμβαινει αυτο δεν ξερει τι κακο θα εκανε στον εαυτο της. Η αδελφη μου τρομαξε μη εχοντας την ξανακουσει ετσι ποτε στο τηλεφωνο η ποτε να λεει τετοιου ειδους λογια.
Δεν αισθανομαι το ιδιο πια. Ειχα την αισθηση πως το διαχειριζομουν την εικονα μου χωρις να δινω δικαιωματα, ουτε και ψευτικες εικονες βεβαια,με εναν τροπο. Στην υποψια οτι θα τους αναστατωσω/πληγωσω δε θα μπορουσα να τους το πω οπως και γιατι εγω ο ιδιος δεν ξερω ποσο αδυναμος θα αισθανομουν απεναντι τους.
Πλεον μετα απο αυτη την ερωτηση της, αισθανομαι ενοχικα απεναντι τους για τα ασχημα λυπητερα τους πιθανον συναισθηματα.
Δεν ξερω πως να διαχεριστω τον εαυτο μου απεναντι στους γονεις μου πλεον.
(Οι γονεις μου ζουν σε ενα δικο τους κοσμο.. δεν μπορω να τους τον γκρεμισω.. δεν εχω δυναμη ουτε δικαιωμα μαλλον)
Τι σκεφτεσαι ?- badly_reformed

Θα σου απαντήσω με τα λόγια του Λύο Καλοβυρνά, που τα λέει καλύτερα, από εδώ

Υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι να μη μιλήσουμε στους γονείς μας για τον σεξουαλικό προσανατολισμό μας, π.χ. ούτως ή άλλως έχουμε επιφανειακές, προβληματικές ή απόμακρες σχέσεις άσχετα από την ομοφυλοφιλία, είμαι εγώ γονιός του γονιού μου, οι γονείς μου είναι φανατισμένοι θρησκόληπτοι, κτλ. Επίσης υπάρχουν αρκετοί καλοί λόγοι να τους το πούμε, κυριότερος από τους οποίους είναι ότι είναι αδύνατο να έχουμε ουσιαστική, πραγματική σχέση με τους γονείς μας, όταν αποκρύπτουμε μια τόσο βασική πτυχή της ζωής μας, η οποία σίγουρα δεν αφορά μόνο το «τι κάνω στο κρεβάτι μου», όπως βλακωδώς ισχυρίζονται κάποιοι, αλλά ολόκληρη τη ζωή μου είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο – ποιον ερωτεύομαι, με ποιον μοιράζομαι τις χαρές και τις λύπες μου, κτλ.

Πάντως, το να «μην κάνω κακό στους γονείς μου» σίγουρα δεν μπορεί να είναι σοβαρή δικαιολογία για να μην τους το πούμε, για έναν απλούστατο λόγο: δεν τους κάνουμε εμείς το οποιοδήποτε πιθανό κακό! Αυτοί το κάνουν στον εαυτό τους.

Σίγουρα πολλοί γονείς θ' απογοητευτούν, θα θυμώσουν, θα στεναχωρηθούν ή/και θα ενοχοποιηθούν, αν μάθουν ότι το παιδί τους είναι γκέι. Το βιώνουν σαν απώλεια (χάνουν το μέλλον που πρόβλεπαν για το παιδί τους) και ακυρώνονται οι επιθυμίες τους. Το «κακό» που πιθανώς θα πάθουν, όμως, δεν οφείλεται στο ότι εμείς είμαστε γκέι αλλά στις δικές τους επιθυμίες και στον τρόπο σκέψης τους.

Η ομοφυλοφιλία δεν είναι –δεν μπορεί να είναι– επιλογή. Σχεδόν όλοι οι γκέι άντρες και γυναίκες ξέρουν ήδη από τα πέντε ή έξι τους ότι έχουν κάτι το διαφορετικό, ότι έλκονται από άτομα του ίδιου φύλου, άσχετα αν αργότερα το κουκουλώνουν και το καταπιέζουν, επειδή δεν αντέχουν την απόρριψη και τη βία. Η ομοφυλοφιλία δεν είναι επιλογή. Επιλογή είναι τι κάνω με αυτήν: την αποδέχομαι και ζω φυσιολογικά ή την καταπιέζω και βασανίζομαι.
Ένας σωστός γονιός, που πραγματικά, ειλικρινά, νοιάζεται για το παιδί του (και δεν βάζει πάνω απ' όλα τις δικές του επιθυμίες και όνειρα ή τι θα πει ο κόσμος) θέλει να είναι μέρος της ζωής του παιδιού του, και στα καλά και στα κακά. Όταν μάθει ότι το παιδί του είναι γκέι (αν και οι περισσότεροι το ξέρουν ήδη), μετά το πιθανό αρχικό σοκ, φροντίζει να συμμαχήσει με το παιδί του, όχι να το απειλεί ή να το εκβιάζει συναισθηματικά.

Μπορεί να έχω πολλούς, σημαντικούς λόγους για να μη μιλήσω στους γονείς μου για την ομοφυλοφιλία μου και καλά κάνω. Σίγουρα όμως, αν κριτήριό μου για να μην τους το πω είναι ο φόβος ότι θα τους κάνω κακό, αυτό δείχνει μόνο ένα πράγμα: ότι ακόμα ντρέπομαι που είμαι γκέι, ακόμα θεωρώ την ομοφυλοφιλία κάτι κακό.

ΥΓ Δεν συνιστώ σε καμία περίπτωση να κάνουμε coming out στους γονείς μας, αν πρώτα δεν έχουμε εξετάσει προσεχτικά τα προσδοκώμενα οφέλη και κόστη. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και δεν μπορούμε να βγάλουμε γενικούς κανόνες.

Συμφωνώ με όλα, κυρίως με το υστερόγραφο.

________________
2.

Αγαπητή "Α μπα" σ'έχω ανακαλύψει πρόσφατα κι έχω εκτιμήσει πολύ την αντικειμενική σου ματιά σε κάθε τι που κατά καιρούς μας πελαγώνει..

Μπαίνω στο θέμα : Είμαι σε μία όμορφη και ουσιαστική σχέση, μ΄έναν άνθρωπο που έχουμε επιλέξει να στηριζόμαστε ο ένας στον άλλο, να μοιραζόμαστε σκέψεις και χρόνο πολύ. Πρόσφατα θέλησα να βγω για καφέ μ'ένα φίλο μου που ζει μακριά και είναι για κάποιες μέρες στην Ελλάδα. Με το συγκεκριμένο άτομο δεν υπήρχε κάτι παραπάνω από φιλία η οποία αναπτύχθηκε πριν χρόνια κάπως πρωτόγνωρα, λίγες μέρες αφότου γνωριστήκαμε, σ΄ένα ταξίδι που αποφασίσαμε να κάνουμε παρέα γιατί εκείνη την περίοδο είχαμε την ίδια μεγάλη επιθυμία να ταξιδέψουμε. Τώρα που είναι για κάποιες μέρες στην Ελλάδα θέλησα να τον δω προτείνοντας στο φίλο μου(σχέση) αν θέλει να έρθει μαζί μας, αλλά από τη μία αρνήθηκε να έρθει κι από την άλλη βρήκα μεγάλη αντίδραση από μέρους του στο ότι κανόνισα κάποια μέρα που δεν μπορούσε - αφού ούτως ή άλλως δεν ήθελε να έρθει - να βγούμε. Ο χαρακτηρισμός που μου έδωσε ήταν συνώνυμος της προδοσίας. Από την πλευρά μου δε νιώθω ότι κάνω κάτι κακό αλλά σίγουρα δεν ξέρω να το υποστηρίξω και σίγουρα δε θέλω να είμαι η αιτία δυσάρεστων συναισθημάτων γι'αυτόν. Είμαι σωστή απέναντί του; Δεν είμαι; Θέλω να είμαι.. Καίτη-

Κατάλαβα καλά; Ρωτάς αν είναι σωστό να βγεις για καφέ με έναν φίλο σου μια μέρα που ο γκόμενος σου ούτε μπορούσε, ούτε ήθελε να έρθει, και σε είπε προδότρα; Και αυτή τη σχέση την περιγράφεις «όμορφη και ουσιαστική;» Και δηλώνεις ότι ο ένας στηρίζει τον άλλον;

Καταλαβαίνεις πότε έχεις ευθύνη για τα δυσάρεστα συναισθήματα των άλλων και πότε είναι έκφραση της δικής τους ανασφάλειας και του δικού τους εγωισμού; Πιστεύεις ότι ο ρόλος σου σε μια σχέση είναι να μην δυσαρεστήσεις ποτέ τον άλλον, όποιες και να είναι οι απαιτήσεις του για να μην δυσαρεστηθεί;

Μάλλον κάτι δεν κατάλαβα καλά.

________________
3.

Καλησπέρα Α, μπα!! ήμουν σε σχέση με μια κοπέλα 2 χρόνια..χωρίσαμε για βλακείες λίγο πριν το καλοκαίρι..Από εγωισμό, χαθήκαμε για όλο το καλοκαίρι..μέχρι που πέρασε μέσω πανελληνιων στην πόλη μου για μένα..προσπάθησε αρκετά για να ήμαστε ξανά μαζί αλλά εγώ είχα προχωρήσει..το ήξερε αλλά προσπαθούσε..Μόλις ήρθε, έχασα η γη κάτω απο τα πόδια μου..την ήθελα..δεν την ξέχασα ποτέ..δεν μπορούσα όμως να πληγώσω την κοπέλα μου..οπότε..σταμάτησε τις προσπαθειες μετά απο καιρό και χαθήκαμε ξανά..τώρα πια βλεπόμαστε καμια φορά τυχαία σαν ξένοι απο μακριά..είναι πλέον με άλλον..Αλλά εγω ποτε δεν την ξέχασα..την σκέφτομαι συνεχεια..Σκέφτομαι να πάω να την βρω η να της αφήσω ένα γράμμα σπίτι της όταν θα λείπει..βλέπεις αυτή είναι ο έρωτας της ζωής μου όσο και αν ακούγεται κάπως αυτό!και θα είναι για πάντα..Τι λές να κάνω??- memories

Είχες προχωρήσει, αυτή προσπαθούσε, και ταυτόχρονα όταν ήρθε εσύ έχασες την γη κάτω από τα πόδια σου. Τώρα που είναι με άλλον και δεν προσπαθεί, κατάλαβες ότι είναι ο έρωτας της ζωής σου. Μάλιστα. Για στείλε ένα γράμμα ή βρες την να της τα πεις, να σου πει ότι αυτή τώρα έχει προχωρήσει και ταυτόχρονα δεν σε έχει ξεχάσει αλλά δεν μπορεί να γυρίσει, να τα ξαναφτιάξεις εσύ με αυτή που παράτησες για να βρεις την προηγούμενη και μετά να σου στείλει γράμμα για να σου πει ότι ποτέ δεν σε ξέχασε. Μόνο προειδοποίησε μας πρώτα, για να βάλουμε το ποπ κορν να γίνεται.

________________
4.

Αγαπητη μου α,μπα,
Σε αυτη την περιοδο της ζωης μου θα ηθελα οσο τιποτα αλλο να κανω μια σοβαρη σχεση,ωστοσο δεν εχω βρει ακομα τον καταλληλο. Στην τελευταια μου ευκαιρια για σχεση που τα συναισθηματα ηταν εντονα του τα ξεκαθαρισα και τον εκανα να καταλαβει οτι ηθελα σχεση. Αυτος ομως φαινεται οτι δεν το ηθελε αφου μετα απο πολλες συναντησεις μας γινονταν καπνος. Μου αραδιαζε χιλιες δικαιολογιες προσπαθωντας να ξεκαθαρισει την θεση του, ο ιδιος ομως μετα απο καιρο ηθελε να ξανασυναντηθουμε και ακυρωνε με την συμπεριφορα του αυτα που ελεγε προηγουμενως. Ξερω οτι φταιω, εφοσον του εδειχνα πως ειμαι δεδομενη μονο και μονο για να προσπαθησω να αλλαξω τα πραγματα. Μαλλον δεν προκειται να το καταφερω,γιατι αν αυτο που ενιωθε ηταν δυνατο θα ειχε προχωρησει η κατασταση,πραγμα που δεν το βλεπω. Ισως αν με χασει να καταλαβει καποια στιγμη τις προθεσεις που ειχα. Στην περιπτωση μου οσες φορες εδωσα τα παντα για καποιους ανθρωπους δεν πηρα τιποτα πισω, θα ηθελα να περιμενω να κανει καποιος το ιδιο για μενα αλλα μηπως περιμενοντας αυτος ο καποιος δεν ερθει ποτε; Η ερωτηση μου ειναι η εξης: Πιστευεις οτι πρεπει να κυνηγαμε τον ερωτα και να κανουμε προσπαθειες για νεες γνωριμιες ή εισαι της αποψης οτι ο ερωτας ερχεται εκει που δεν το περιμενεις και δεν προγραμματιζεται; Τι να κανω;- Confused

Η άποψη μου είναι ότι όταν κάνεις προγραμματικές δηλώσεις «εγώ τώρα θέλω σοβαρή σχέση» η αγωνία, το φλερτ και η ένταση της πρώτης εποχής που είναι η βάση μιας σοβαρής, ασόβαρης ή ντεμί σεζόν σχέσης ακυρώνονται, και ο ενθουσιασμός μεταμορφώνεται σε βρεγμένη χαρτοπετσέτα. Με άλλα λόγια, κάθε φορά που θα δηλώνεις από τον άμβωνα ότι σκοπεύεις να κάνεις σοβαρή σχέση, ένα αγγελάκι του έρωτα παρατάει την φαρέτρα και κάνει ζάπινγκ για να δει μπάλα.

Τι πιο βαρετό; Γιατί σου φαίνεται καλή ιδέα να φρενάρεις την τρέλα και την αγωνία της κατάκτησης για να περάσεις στο ταμείο; Πώς θα καταλάβει ο άλλος ότι θέλεις σοβαρή σχέση μαζί του και μόνο μαζί του επειδή τον γνώρισες και πιστεύεις ότι είναι καταπληκτικός τύπος και δεν αντέχεις χωρίς αυτόν, και όχι ότι θέλεις σοβαρή σχέση και θα την κάνεις με τον πρώτο που θα κάτσει, ο κόσμος να χαλάσει;

Άσε τους όρους «σοβαρή σχέση» και δες αν μπορείς πρώτα να κάνεις σχέση, μια σχέση, με κάποιον. Μην εκβιάζεις τα πράγματα «δίνοντας τα πάντα», κανείς δε θέλει δώρα, όλοι θέλουν να νιώσουν ότι αξίζουν την προσοχή του άλλου, ότι την έχουν κερδίσει. Δε θέλουμε χάρες, συμβιβασμούς και ελεημοσύνες, θέλουμε να βρούμε κάποιον που θα μας ξεχωρίσει και θα τον ξεχωρίσουμε γιατί είναι αυτός που είναι, επειδή βάζει μισή ζάχαρη στον καφέ ή επειδή τραγουδάει όταν πλένει τα πιάτα ή επειδή φοράει πάντα τις πιτζάμες του ανάποδα. Αυτές οι λεπτομέρειες κάνουν τις σοβαρές σχέσεις, όχι η στρατηγική σου.

________________
5.

Απ οτι βλεπω δεν τα ανεβαζετε ολα, οποτε δεν ξαναγραφω, ούτε ξανασχολούμαι! Αντε γεια!

Δεν είναι κρυφό ότι δεν τα ανεβάζουμε όλα. Δε γίνεται, για διάφορους λόγους. Το γράφω για άλλη μια φορά κι ελπίζω να δείξετε κατανόηση. Επειδή δεν έχω δυνατότητα απάντησης καθώς οι ερωτήσεις είναι πραγματικά ανώνυμες, δεν μπορώ να εξηγώ στον καθέναν για ποιο λόγο δεν δημοσιεύτηκε η ερώτησή του. Τις περισσότερες φορές είναι επειδή ένα θέμα έχει αναλυθεί στο παρελθόν μέχρι ναυτίας και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο διάλογος γίνεται μεταξύ δύο ανθρώπων αλλά εξακολουθεί να είναι δημόσιος, και αυτό έχει κάποιους περιορισμούς.

________________
6.

α μπα, πως μπορώ να εξηγήσω σε κάποιον ότι δεν υπάρχει η ψυχή και είναι απλώς θρησκευτικό κατάλοιπο; που να μην ήταν και άθεος δηλαδή όπως ισχυρίζεται..σε ευχαριστώ:)- ράνια

Δεν χρειάζεται να το εξηγήσεις. Σε φιλοσοφικά θέματα δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσεις να αλλάξεις τη γνώμη κάποιου, η ίδια η συζήτηση έχει το ενδιαφέρον. Ας πούμε, μια ερώτηση για αυτόν που δηλώνει άθεος: αλήθεια, πώς συμβιβάζει την έννοια της ψυχής με την ανυπαρξία Θεού; Δεν ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου μόνο όταν συμφωνείς με τους άλλους, ένας ικανός «αντίπαλος» μπορεί να έχει το ίδιο ενδιαφέρον, ίσως και περισσότερο.

Ένας άθεος μπορεί να πιστεύει στην ύπαρξη της ψυχής, αν και είναι σπάνιο και εκ πρώτης όψεως ασυμβίβαστο. Δεν μπορείς να του αποδείξεις ότι δεν υπάρχει, όπως αυτός δεν μπορεί να αποδείξει ότι υπάρχει. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με το ερώτημα του Θεού. Αν κάποιος έχει απορρίψει μέσα του την έννοια του Θεού, αλλά νιώθει ακόμη αβέβαιος και φοβισμένος και θέλει να μεταφέρει τον μεταφυσικό του φόβο αλλού, όπως βλέπεις, μπορεί να το κάνει. Δεκανίκια υπάρχουν σε όλα τα μεγέθη και για όλα τα γούστα.

________________
7.

Γεια σου Λένα
Είμαι 28 χρονών και πριν ένα χρόνο έκανα σχέση με ενα παιδί που ήταν όπως το ήθελα! όμορφος, μορφωμενος, με δουλεια, κοινωνικος, απο καλη οικογενεια κλπ κλπ...όμως από την αρχη μου έλειπε το περιβόητο ''κλικ''..κοινώς, δεν ερωτεύτηκα;; είπα να αφήσω το χρόνο να δείξει και πράγματι έχουμε ζήσει παρα πολλα μαζί αυτό το χρόνο, είναι μια πολύ γεμάτη σχέση. όμως εμένα μου λείπει ακόμη αυτό το κλικ!!το χτυποκάρδι..το ''είμαι τρελή για σένα''! πιστεύεις ότι πρέπει να τον αφήσω για να βρω κάποιον που ίσως τον ερωτευτώ αλλά μπορεί να μην έχει όλα αυτά ή μια τέτοια σχέση μπορεί να οδηγήσει σε ένα πιο ισορροπημένο γάμο ενδεχομένως; να τονίσω ότι συναισθηματικά είμαι δεμένη μαζί του μιας και το αξίζει, γι αυτό και δυσκολεύομαι να χωρίσω.

Επειδή δεν σε ξέρω, θα σου κάνω ερωτήσεις. Απάντησε με ειλικρίνεια και ίσως να βγάλεις συμπέρασμα.

Αν σε χώριζε ο 28χρονος ξαφνικά λέγοντας «σε αγαπώ αλλά δεν σε έχω ερωτευτεί» ποια θα ήταν η πρώτη σου αντίδραση;

Θεωρείς πιθανό να σε χωρίσει ο 28χρονος ξαφνικά; Ναι, όχι και γιατί;

Αυτό που νομίζεις ότι λείπει, το έχεις νιώσει ποτέ;

Αν ναι, πού κατέληξε η ιστορία;