Δεν πάνε πολλά χρόνια που μια νέα τραγουδίστρια έκανε την εμφάνιση της και ανανέωσε το ενδιαφέρον του κόσμου για το δημοτικό τραγούδι, γεμίζοντας σε σύντομο διάστημα τα μαγαζιά που την καλούσαν. Τα ΜΜΕ φυσικά δε θα μπορούσαν να μην την αγκαλιάσουν, σαν ένα άλλο ''Μειλήχιο Τέρας'' του Ραφαέλε Σιμόνε: Εμφανίσεις σε μεσημεριανάδικα, αποκαλύψεις σε κουτσομπολίστικα sites για την ηλικία της, έως και απαξίωση από την ''προκάτοχο'' Έφη Θώδη. Η Γωγώ Τσαμπά, ωστόσο, αποδεικνύει με την παρουσία της και κυρίως με τη δουλειά της πως μένει ανέγγιχτη απ' όλα αυτά. Ο, πάντα πληθωρικός, Σταμάτης Κραουνάκης μού τη χαρακτήρισε κάποτε ''Ιερό πρόσωπο'' προερχόμενο από τον ''ιερό χώρο'' των πανηγυριών. Τι πιο ειλικρινές, άλλωστε, για ένα λαϊκό κορίτσι που μεγάλωσε κι ακόμη κατοικεί στον Ορχομενό Βοιωτίας, μαθαίνοντας από μικρή ηλικία πως το δημοτικό τραγούδι δεν διδάσκεται σε ωδεία και Ακαδημίες; Κι αν η Γωγώ Τσαμπά θεωρείται πια πρόσωπο της show biz, προσωπικά, όποτε την ακούω να τραγουδάει ''Με ξεγελάσαν τα βουνά, της άνοιξης τ'αηδόνια'', νιώθω ακριβώς το ίδιο συναίσθημα με τη Σοφία Βέμπο στο ''Ο Γιάννος κι η Παγώνα''!
— Πιστεύετε ότι το δημοτικό τραγούδι έτυχε καλής αντιμετώπισης από τα ΜΜΕ τα τελευταία χρόνια;
Παλαιότερα δεν έτυχε, ναι, θα συμφωνήσω. Αλλά και σήμερα θυμούνται το κλαρίνο μόνο τις Απόκριες και το Πάσχα. Όταν λέμε Ελλάδα και ρίζες, αυτό πρέπει να είναι το δημοτικό τραγούδι και φυσικά το κλαρίνο πιο πολύ από τα άλλα όργανα.
— Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις σαν την Έφη Θώδη που την κατασπάραξαν κανονικά.
Εγώ δεν τα βάζω με τα ΜΜΕ. Κάπου πιστεύω ότι φταίμε κι οι ίδιοι οι καλλιτέχνες. Ποτέ δεν έχω πει ''όχι'' σε εμφανίσεις στην τηλεόραση ή σε συνεντεύξεις, αφού πρέπει να προβάλλω τη δουλειά μου. Όταν όμως σου πουν ''βγες με μαγιό και μετά πέταξε το κιόλας'' κι εσύ το κάνεις, ε, δε φταίνε οι δημοσιογράφοι, αλλά η δική σου στάση και μόνο αυτή.
Πίστευα παλιότερα, ότι η Αθήνα έκανε κακό στη δημοτική μουσική. Δεν ισχύει όμως. Γιατί στην Αμερική και την Αυστραλία οι άνθρωποι κοιμούνται και ξυπνάνε με το κλαρίνο; Δε φταίνε οι πόλεις. Ο κάθε άνθρωπος άπαξ και έχει βιώματα, τα κουβαλάει πάντα μέσα του.
— Δεν είναι αλήθεια όμως πως το δημοτικό τραγούδι μετατράπηκε στο πιο αναλώσιμο είδος ποπ σκυλάδικου;
Εγώ πιστεύω ότι αυτό έκανε και καλό! Μπορεί να ξεκίνησε με τη Θώδη και δε θα το πω ''ποπ σκυλάδικο'', αλλά ''νεοδημοτικό''. Έδωσε ώθηση, ξανάνοιξε το δρόμο στο κλαρίνο.
— Έχει γούστο που ονομάζετε ''κλαρίνο'' το δημοτικό τραγούδι.
Παλιότερα άκουγαν τη λέξη ''κλαρίνο'' και έβγαζαν σπυριά! Μα αυτό είναι το δημοτικό τραγούδι! Άντε παίξε δημοτικό χωρίς κλαρίνο, με μια κιθάρα, ας πούμε. Θα είναι απλά μια διασκευή.
— Θα λέγατε ότι για την κακομεταχείριση του δημοτικού τραγουδιού ευθύνεται ο τρόπος ζωής των ανθρώπων; Εννοώ, πως να μιλήσουν σ' έναν άνθρωπο οι ''ραχούλες'' και τα ''λαγκάδια'' αν είναι κλεισμένος σ' ένα διαμέρισμα;
Το πίστευα αυτό παλιότερα, ότι η Αθήνα έκανε κακό στη δημοτική μουσική. Δεν ισχύει όμως. Γιατί στην Αμερική και την Αυστραλία οι άνθρωποι κοιμούνται και ξυπνάνε με το κλαρίνο; Δε φταίνε οι πόλεις. Ο κάθε άνθρωπος άπαξ και έχει βιώματα, τα κουβαλάει πάντα μέσα του.
— Ναι, αλλά οι ομογενείς ανέκαθεν αποζητούσαν την ελληνικότητα τους στο οτιδήποτε, όχι μόνο στη μουσική.
Ένας λόγος παραπάνω που το κλαρίνο τούς μιλάει για τον πόνο της ξενιτιάς και τους συνδέει ακόμη και με αγαπημένα πρόσωπα που έμειναν πίσω. Όμορφα και τα λαϊκά ή τα ρεμπέτικα τραγούδια, για μένα όμως Ελλάδα είναι το δημοτικό τραγούδι. Πρώτα αυτό και μετά όλα τα υπόλοιπα!
— Μετράτε μία δεκαετία και παραπάνω στη δισκογραφία.
Η δισκογραφία μου ξεκίνησε το 2003. Ξανάκανα δίσκο το 2004, αλλά τραγουδάω συνολικά 17 χρόνια.
— Εντυπωσιακό για το νέο της ηλικίας σας. Πόσων ετών είστε;
Είμαι στα 33. Ξεκίνησα να τραγουδάω γύρω στα 15 - 16 μου.
— Ήταν τότε που η φιλόλογος σάς ''σταμάτησε'' από το Γυμνάσιο για να γίνετε τραγουδίστρια;
Επειδή στενοχωριέται κι αυτή να το ακούει αυτό, δεν μου είπε ακριβώς ''Σταμάτα'', αλλά ''Πρέπει επιτέλους ν'αποφασίσεις τι θες. Επειδή ξέρω ότι είσαι παιδί που σκέφτεται και παίρνει ώριμες αποφάσεις, ότι είναι να κάνεις, κάν'το''. Κι έτσι πείστηκα, αφού είπα για να το λέει αυτή που μου μιλάει σα νά'μαι το παιδί της...
— Ξέρετε τι μου κάνει εντύπωση; Που ενώ βγήκατε σε πρωινάδικα και μεσημεριανάδικα ουκ ολίγες φορές, είστε η μόνη που μείνατε αλώβητη απ' αυτή τη νεοελληνική σαπίλα, όπως τη λέω εγώ.
Εγώ πάλι δεν έχω κανένα παράπονο απ'αυτές τις εκπομπές και τα ΜΜΕ γενικά. Αναγνωρίζουν τη δουλειά μου και απ'τη μια, μ'αρέσει να διαφημίζω αυτό που κάνω, απ'την άλλη όμως, οφείλεται 100% σε μένα η διαχείριση όλου αυτού. Σκοπός μου είναι να τραγουδάω και να μαθαίνουν οι νέοι το δημοτικό μας τραγούδι. Γι'αυτό και επαναλαμβάνω, εμένα τα ΜΜΕ μού κάναν πολύ καλό και μ'αγάπησε πολύς κόσμος.
— Το είδα πριν! Ερχόμενη εδώ, σας σταμάτησαν άνθρωποι για να σας μιλήσουν.
Με αγκαλιάζουν παιδάκια, ηλικιωμένοι! Η νεολαία, δεν το συζητάμε, είναι όλη μαζί μου. Μου δείχνουν την αγάπη τους κι έτσι μπορώ κι εγώ να συνεχίσω. Ξέρετε πόσο ωραίο είναι για κάθε καλλιτέχνη; Πολλή αγάπη, πάρα πολλή αγάπη!
— Όντως ακούγεστε ώριμη, συμφώνως με τη δασκάλα σας. Και ανεπιτήδευτα ώριμη, θα πρόσθετα.
Ώριμο άνθρωπο σε κάνει η ζωή η ίδια, το τι έχεις βιώσει.
— Εσείς, λοιπόν, τι έχετε βιώσει που σας όπλισε με ωριμότητα;
Και πριν απ' το επάγγελμα αυτό, την κοροϊδία του κόσμου, την κακία, το μίσος.
— Μίσος για ποιο πράγμα; Γενικά μιλάτε;
Μου έτυχε να περπατάω στο δρόμο και να ακούσω κάποιον να λέει: ''Κοίτα σπίτι! Που τα βρήκε τα λεφτά αυτός;'' Εγώ αυτό δεν θα το έλεγα ποτέ! Μακάρι αυτός που έχει πενταόροφο να φτιάξει και παλάτι. Το ίδιο και με συναδέλφους μου, χαίρομαι να πηγαίνουν καλά και να τους αγαπάει ο κόσμος. Άλλοι, όμως, χαίρονται για μένα; Έτσι μάλλον έγινα ώριμη, αν και το μυαλό μου είναι παιδιού 9 ετών.
— Γιατί το λέτε αυτό;
Γιατί τώρα καθόμαστε εδώ κι έξω έχει κρύο, αλλά αν μου πεις ''Γωγώ, πάμε να κάτσουμε στην Ακρόπολη μέχρι το βράδυ;'', θα σου πω ''Πάμε''. Ή να μου πεις ''Πάμε να κάτσουμε σε μια παιδική χαρά''! Μ' αρέσουν όλα, είμαι απλός άνθρωπος, μέσα σ' όλα, που λένε.
— Πως τα καταφέρνετε και ζείτε ακόμη μόνιμα στον Ορχομενό Βοιωτίας;
Ζω στον Ορχομενό, αλλά λόγω δουλειάς περνάω και αρκετό καιρό στην Αθήνα. Δεν έχω μόνιμη βάση, κινούμαι μεταξύ Πανόρμου και Αμπελοκήπων. Συνήθως είμαι 4 μέρες Αθήνα, 3 Ορχομενό ή 5 Ορχομενό και 2 στην Αθήνα. Συγκατοικώ με τη μητέρα μου και τις δύο αδερφές μου.
Με ειδοποιεί η αδερφή μου πως πήρε τηλέφωνο κάποια κοπέλα στον Ορχομενό και με ζήτησε. ''Από τον Σταμάτη Κραουνάκη σε θέλουν'' μου είπε κι εγώ τη ρώτησα αν ήταν σίγουρη πως δεν της κάναν φάρσα.
— Είστε δεμένη οικογένεια;
Πάρα πολύ! Ειδικά μετά το θάνατο του πατέρα μου.
— Ξέρω ότι σας στιγμάτισε αυτός ο θάνατος. Μιλήστε μου λίγο περισσότερο.
Με στιγμάτισε ο θάνατος του πατέρα μου, ναι, πολύ. Με πρόλαβε στη δισκογραφία, αλλά όχι και στο ''μπαμ'' που ακολούθησε. Πάντα μου έλεγε να προσέχω να είμαι καλός άνθρωπος. ''Αν δεν είσαι καλό παιδί'' μου έλεγε ''δε θα καταφέρεις τίποτα στη ζωή σου''. Τώρα που το σκέφτομαι και ανατρέχω σε συζητήσεις με τον μπαμπά μου, είχε δίκιο. Η απουσία του είναι έντονη, ειδικά τώρα που λείπω συχνά και νιώθω την ευθύνη για τη μητέρα μου. Πάντα θα τον ''ψάχνω'' και θα τον αποζητώ.
— Το ποιοτικό προφίλ σας ενισχύθηκε και με τις κατά καιρούς δηλώσεις σας για τις επιρροές σας στο τραγούδι.
Βιτάλη, Μαρινέλλα, Νατάσσα Θεοδωρίδου, Πάολα! Από μικρή έκοβα φλέβα με Θεοδωρίδου και Μαρινέλλα! Με Γιάννη Πλούταρχο, επίσης, που είμαστε κοντοχωριανοί, με Νίκο Βέρτη, όλους αυτούς. Δεν υπήρχε όμως μέρα που να μην ξύπναγα με Φιλιώ Πυργάκη, Στάθη Κάβουρα, Τσαούση, Κολλητήρη, άκουγα τα πάντα που με ενδιέφεραν! Ακόμη και ροκ, παρ' όλο που με τις ξένες γλώσσες δεν τα πάω καλά. Μου αρέσουν πολύ οι μελωδίες και οι φωνές της Σελίν Ντιόν και της Γουίτνεϊ Χιούστον. Τι φωνάρα η Γουίτνεϊ Χιούστον!
Γωγώ Τσαμπά - Βέρες
— Η συνεργασία με τον Σταμάτη Κραουνάκη πως προέκυψε;
Εγώ τότε δούλευα πολύ και με ειδοποιεί η αδερφή μου πως πήρε τηλέφωνο κάποια κοπέλα στον Ορχομενό και με ζήτησε. ''Από τον Σταμάτη Κραουνάκη σε θέλουν'' μου είπε κι εγώ τη ρώτησα αν ήταν σίγουρη πως δεν της κάναν φάρσα. Πήρα πίσω, βγαίνει η Δέσποινα Κραουνάκη, η αδερφή του, και μου λέει ότι θα μου στείλει ένα τραγούδι του Σταμάτη, να το ακούσω και αν μου αρέσει να το ηχογραφήσω. Θα το έλεγα φυσικά, ακόμη και να μη μ' άρεσε, και μόνο που ο Σταμάτης μού έκανε την τιμή αυτή. Μου έστειλε πρώτα τους στίχους και μετά από 5 λεπτά τη μουσική σε mp3 - πώς τα λένε αυτά. Το άκουσα, ''εδώ είμαστε'' λέω! Πιστεύω μέχρι τώρα πως οι ''Βέρες'' του Κραουνάκη θά'ναι το τραγούδι - σταθμός για μένα!
— Κι εγώ σας ερωτώ τώρα, τι είναι αυτό που έχουν οι ''Βέρες'' και το βάζετε πάνω απ' τις άλλες δουλειές σας;
Στην αρχή δεν ξέρω τι τραγουδάω, μου συμβαίνει πάντα. Όταν μπήκαμε στο στούντιο και δοκίμασα το τραγούδι 3 - 4 φορές και μετά είπα ''Πάμε να γράψουμε'', όταν έφτασα στη μέση, σταμάτησα και αναρωτήθηκα μέσα μου: ''Τι έχει γράψει ο άνθρωπος;'' Εγώ έχω ένα κακό - καλό, ότι τραγουδάω δένομαι μαζί του μόνο την ώρα που το τραγουδάω. Δε μπορώ να παρασυρθώ από πριν από'να τραγούδι, όσο καλό κι αν είναι. Αυτό, όμως, που έπαθα με τις ''Βέρες'' δεν τό'χω ξαναπάθει!
— Στο κοντινό παρελθόν δε διστάζατε να βγαίνετε στην τηλεόραση με σιδεράκια στα δόντια.
Ακόμη τα έχω, αλλά τα βάζω το βράδυ μόνο (γέλια)
— Ούτε λόγος γι' αυτό που λέμε ίματζ - μέικερ, έτσι;
Όχι, καμία σχέση. Με βοήθησε τόσο ο κόσμος των καναλιών και τα ράδια, ώστε δε χρειαζόμουν κανέναν να μου λέει ''θα κάνεις αυτό κι εκείνο''. Μόνοι τους με παίρναν και μου λέγαν ''Σε θέλουμε αύριο γι'αυτό'' κλπ. Αλλά κι εγώ πήγαινα παντού, δεν έλεγα ''όχι'', όπως σας ξαναείπα. Οπότε τα σιδεράκια ποτέ δεν κάναν κακό στην εικόνα μου.
— Με κάθε ειλικρίνεια, σκεφτήκατε ποτέ πως τα ΜΜΕ σας βλέπουν κάπως σαν πυροτέχνημα που αν σκάσει μετά αχρηστεύεται;
Μα έτσι δε γίνεται με όλους στη δουλειά μας; Έναν πού'ναι στα πάνω του, τον στοίβουν σα λεμονόκουπα και μετά τον ξεχνάνε! Όπως τον Κιτσάκη τον συχωρεμένο, που έφυγε πριν λίγες μέρες, και όλες οι εφημερίδες γέμισαν με CD του και αφιερώματα. Το θέμα είναι τι κάνεις για έναν καλλιτέχνη όσο είναι ζωντανός; Πάλι εγώ δεν έχω παράπονο. Το ''μπαμ'' το δικό μου έχει μια τετραετία που έγινε. Ακόμη με προτιμούν, άρα τους ευχαριστώ και νά'ναι καλά.
Δε σου κάνω τον Άγιο
— Είναι και πολύ νωρίς να μιλάμε για τέτοια πράγματα. Πως εξηγείτε ότι αυτό το ''μπαμ'', όπως το λέτε, προέκυψε μέσα από την αναβίωση ενός τραγουδιού του Δημήτρη Κοντολάζου;
Το τραγούδι βγήκε με το περιοδικό ''Πίστα'', αλλά το ''μπαμ'' έγινε μέσω youtube. Βοηθάει πολύ πλέον το youtube, όσο κι αν μεγάλες εταιρείες έβαλαν λουκέτο εξ αιτίας του.
— Μόνο από το youtube έβαλαν λουκέτο οι εταιρείες;
Όχι, κάναμε κακό κι εμείς οι ίδιοι με τη δύναμη της τεχνολογίας. Είχα εγώ μηχάνημα, είχες κι εσύ, παίρναμε ένα CD, το πετάγαμε μέσα και βγάζαμε 100 κόπιες και τις χαρίζαμε. Είναι ζημιά, βγάλαμε μόνοι μας τα μάτια μας, μα απ' την άλλη έκανε και καλό στην αναγνωρισιμότητα του καλλιτέχνη το ίντερνετ.
Πρέπει να πω, ότι εγώ τον ''Άγιο'' πιθανώς να τον έχω τραγουδήσει στη ζωή μου πιο πολύ ακόμη κι απ' τον ίδιο τον Κοντολάζο. Το έλεγα το κομμάτι 50 φορές κάθε βράδυ πριν γίνει γνωστό με μένα δισκογραφικά.
— Το ότι μετά από εσάς το ξαναείπε ο Γιώργος Τσαλίκης το ίδιο τραγούδι, σας ενόχλησε;
Καθόλου! Ίσα - ίσα που τον Γιώργο θα πρέπει να πείραξε, όχι εμένα. Κι εγώ από κάπου το πήρα, όπως κι αυτός. Κι ας λέει ο ίδιος ότι απ' αυτό έγινα γνωστή. Αν έγινα απ' αυτό, ας έγινα!
— Δεν έχετε μέσα σας, λοιπόν, την έννοια του ανταγωνισμού.
Όχι, όχι, όχι, παρ' ότι πολλοί μου λένε ''Εγώ αν ήμουν στη θέση σου...'' Δεν το βλέπω έτσι. Μακάρι κι άλλοι να κάνουν το δικό μου ''μπαμ'' στην αναγνωρισιμότητα τους, να μην πάει στράφι ο κόπος και η δουλειά τους. Θα το χαρώ πάρα πολύ.
— Πείτε μου, όμως, πως σας ήρθε να ηχογραφήσετε το ''Δεν σου κάνω τον άγιο'' του Γιατρά και του Χρυσοβέργη;
Το ηχογράφησα πρώτη φορά το 2004 και όταν μου έκανε πρόταση ο Γιώργος Σπανός να βγάλει ένα CD μου με το περιοδικό ''Πίστα'', του ζήτησα να βάλει κι αυτό μέσα. Έτσι μπήκε και ξανάρθε στην επικαιρότητα. Πρέπει να πω, όμως, ότι εγώ τον ''Άγιο'' πιθανώς να τον έχω τραγουδήσει στη ζωή μου πιο πολύ ακόμη κι απ' τον ίδιο τον Κοντολάζο. Το έλεγα το κομμάτι 50 φορές κάθε βράδυ πριν γίνει γνωστό με μένα δισκογραφικά.
— Ποιος ήταν αυτός που πρωτοδιέκρινε το ταλέντο σας στο τραγούδι εκτός της φιλολόγου σας;
Πρώτα απ' όλα οι άνθρωποι της Χορωδίας του Ορχομενού που πήγαινα. Πιο πριν, ο πατέρας μου ήταν τραγουδιστής και συνεργαζόταν με τον μεγάλο Γιώργο Μεϊντανά. Τον είχα γνωρίσει κι εγώ τον ''παππού'' κι ήταν η μεγάλη μου αγάπη. Μια μέρα που έκαναν εκπομπή με τον πατέρα μου σε ένα τοπικό κανάλι, μου λέει ''πες κι εσύ ένα τραγούδι''. ''Όχι, παππού'' του απαντάω ''εγώ δε θέλω να γίνω τραγουδίστρια''. Ωστόσο, έτσι μπήκα στη χορωδία, με την παρότρυνση και του μπαμπά, αφού εκεί ήταν όλοι φίλοι του και καλοί άνθρωποι. Θυμάμαι και τον δάσκαλο που προερχόταν από τη βυζαντινή μουσική. Μου άρεσε το κλίμα στη χορωδία, ήμασταν όλη η νεολαία μαζεμένη, γελάγαμε, περνάγαμε ωραία.
— Γιατί εσείς Γωγώ Τσαμπά και ο πατέρας σας, Θοδωρής Μποδοσάκης;
Τσαμπάς ήταν το όνομα του, το Μποδοσάκης ήταν το καλλιτεχνικό του. Κοιτάξτε, στο χωριό του μπαμπά μου ήταν όλοι Τσαμπάδες με αποτέλεσμα να μπερδεύονται και να πληρώνει ο ένας το ηλεκτρικό και το νερό του αλλουνού. Τέτοια προβλήματα είχαν! ''Τι να κάνουμε, τι να κάνουμε;'', μαζευτήκαν μια μέρα και είπε ο ένας ''εγώ επειδή έχω ωραία μάτια θα με λέτε Γαλάνη'', ''τον άλλον θα τον λέμε Καραούλη'' και του πατέρα μου, επειδή ήταν κι αυτός ωραίος, είπαν ''εσένα θα σε βγάλουμε Μποδοσάκη απ' αυτόν που έχει τα καράβια''.
— Όταν βγήκατε στη δισκογραφία, σας στήριξαν εκείνοι οι μουσικοί που σας συνόδευαν πριν στα πανηγύρια;
Παντού είναι τα ίδια. Εσάς στη δική σας δουλειά σας αγάπησαν όλοι κατ'ευθείαν;
— Όχι βέβαια.
Ευχαριστώ για την απάντηση...Ακόμη και σήμερα, είναι βραδιές που έχω κλάψει...
— Μήπως τελικά ο καλός καλό δε βλέπει; Για ποιο λόγο κλάψατε;
Καταστηματάρχες μου έχουν κλείσει το μικρόφωνο κι εγώ έπρεπε να τραγουδήσω με όση φωνή είχα, όσο ο θεός ευλογούσε τη φωνούλα μου. Και συνάδελφοι με έχουν κάνει να κλάψω, απ' αυτούς που πίστευα ότι ήταν δίπλα μου. Μιλάω για σχήματα, την ώρα που τραγουδούσαμε μαζί στη σκηνή. Και μεγαλύτεροι τραγουδιστές, αλλά και μικρότεροι από μένα.
— Η ζήλεια στο χώρο αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο, όμως.
Σίγουρα, μόνο που εγώ δε ζηλεύω. Όταν πήγαινα κι έβλεπα παλιά μεγάλους τραγουδιστές στην πίστα, έλεγα ''εμείς δε θα το ζήσουμε ποτέ αυτό''! Δεν ήταν ζήλεια, την επιθυμία μου έλεγα μέσα μου. Δε μπορώ να καταλάβω πως σκέφτεται ο κόσμος, πραγματικά.
— Να υποθέσω ότι μετά την επιτυχία σας, θα είχατε συνεχώς προτάσεις για μεγάλα σχήματα.
Ναι, είχα. Δεν θα πω ονόματα για να μην εκθέσω συναδέλφους, αλλά είχα και το ξέρουν. Είχα συζητήσει με την εταιρεία μου κι ήταν να κάνω μια περιοδεία δύο μηνών στην Αμερική, αλλά μεσολάβησε - τι χειρότερο απ' αυτό; - θάνατος! Ένα μήνα πριν φύγουμε, πέθανε ο Βαγγέλης Γιαννόπουλος, μάνατζερ μου για το εξωτερικό, γνωστός στο χώρο. Από κει και πέρα ούτε περιοδείες θα κοίταγα, ούτε σχήματα. Η ανθρώπινη απώλεια μετρούσε. Τώρα τραγουδάω στο Voice στην Πειραιώς, κλαρίνα, μεγάλο σχήμα. Περνάμε τέλεια.
— Είστε το ''πρώτο όνομα'';
Δεν το βλέπω έτσι εγώ. Είμαστε πολλά νέα παιδιά εκεί Κλαρίνο παίζει ο Πάνος Πλαστήρας πού'ναι γνωστός κι ένα νέο παιδί, ο Σωτηράκης ο Κόκκορης. Επέλεξα τα τραγούδια του προγράμματος με τους συναδέλφους μου, ο καθένας έχει το πρόγραμμα του κι όλα πάνε ρολόι. Αν ήμουν το ''πρώτο όνομα'' θα είχαμε προβλήματα.
— Οι προτάσεις που είχατε ήταν από άλλου είδους σχήματα;
Ναι, από άλλα, αλλά εγώ θά'βγαινα με τα κλαρίνα. Μιλάμε για προτάσεις από λαϊκά και έντεχνα σχήματα.
— Μήπως η πρόταση από τους έντεχνους ήρθε αφού βγάλατε τις ''Βέρες'' με τον Κραουνάκη;
Όχι, έγινε πριν γραφτεί το κομμάτι, αλλά εγώ είπα ''ας κάτσω στη δουλειά μου κι η μεγάλη πρόταση αν είναι νά'ρθει θε να'ρθεί''! Δε θα ήθελα να γίνω τραγουδίστρια της μίας σαιζόν, με ημερομηνία λήξης δηλαδή.
Πολύ βαρύ είναι να πεις ότι έχω σήμερα ένα σύντροφο και με καταλαβαίνει. Εγώ ακόμη δε μπορώ να το πω αυτό. Πόσες φορές δεν γύρισα σε ξενοδοχεία μετά από παράσταση και ήμουν μόνη μου, χωρίς έναν άνθρωπο; Ας είναι, είμαι ερωτευμένη με τον κόσμο εγώ. Κι έχω και δυο-τρεις ανθρώπους που μ' αγαπούν πραγματικά όπως τη ζωή τους.
— Γιατί, η Μαριώ που συνεργάστηκε με την Άννα Βίσση, κακό της έκανε;
Πήγε με τη Βίσση και έμεινε απόλυτα στο ύψος των περιστάσεων η μεγάλη Μαριώ! Εκεί σταματάνε όλα, πιστεύω!
— Είπατε πριν ''όσο ο θεός ευλογούσε τη φωνούλα μου''. Αντλείτε δύναμη από την πίστη;
Καθημερινά! Και τώρα πού'μαι εδώ ο Θεός το θέλει, όχι μόνο εγώ. Είναι η θρησκεία μας, η Ορθοδοξία. Θεός είναι ένας, ούτε πέντε, ούτε δώδεκα. Απ' τη μέρα που γεννιέσαι μέχρι την ώρα που κλείνεις τα μάτια, πιστεύεις στον Θεό. Σηκώνομαι πρωί, λέω ''Θεέ μου, Παναγία μου, κάνε με να βραδιάσω'', ξαπλώνω το βράδυ, ''Θεέ μου, να ξημερώσω''! Ν' ανοίξω τα μάτια μου, να δω τον ήλιο, την οικογένεια μου.
— Σας φοβίζει η αρρώστια;
Ναι! Πάρα πολύ! Ειδικά η ανίατη! Δε θέλω να πονάω και να είμαι ανήμπορη. Πολλοί μου λένε ''Το λες αυτό με μεγάλη πικρία'', αλλά εγώ δεν το θέλω αυτό για κανέναν. Κι αν είναι να μου τύχει, ας μην πονέσω τουλάχιστον. Ας φύγω έτσι, εδώ που κάθομαι, αυτή τη στιγμή. Να μην πονάω μόνο!
— Έβλεπα πρόσφατα την ηθοποιό Ελένη Θεοφίλου, πανέμορφη γυναίκα που έφυγε ανήμπορη από Αλτσχάιμερ. Ο αδερφός της, παρ' όλα αυτά, βγήκε και δήλωσε ότι έπρεπε να έχει προσέξει τα γεράματα της. Εσείς - σας ρωτάω ευθέως - κρατάτε χρήματα τώρα που είστε στην ακμή σας, φροντίζετε για το μέλλον;
Δεν είναι πολλά τα χρήματα που παίρνουμε. Κι εγώ δεν πάω μια σαιζόν στα κέντρα να κάνω τη μπάζα μου. Απευθύνομαι στον κόσμο τον απλό. Ποτέ το δημοτικό τραγούδι δεν είχε τα μεγάλα μεροκάματα του λαϊκού. Ή μάλλον έχει, αλλά εγώ δεν το κάνω.
— Και γιατί όχι;
Γιατί δεν μου αρέσει να είμαι τραγουδίστρια μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου του 2016, που λέει ο λόγος, αλλά και γιατί πρέπει να είμαστε άνθρωποι. Δεν μπορείς να πατάς χάμω τον καταστηματάρχη του στυλ ''Εγώ θέλω τόσα'' κι ο άλλος να μην τά'χει να σ'τα δώσει. Οι διαπραγματεύσεις έχουν ένα όριο, μέχρι εκεί που μπορεί ο άλλος.
— Κι ο συχωρεμένος βετεράνος βιολιστής, ο Γιώργος Κόρος, που μου είχε μιλήσει για τη χαρτούρα στα πανηγύρια;
Ναι, η χαρτούρα, ξέρω. Δεν ισχύει πια. Παίζεις για ένα μεροκάματο τώρα, το οποίο πρέπει να το δηλώσεις για να μη σ'το πάρει η Εφορία. Εντάξει, τη δουλειά τους κάνουν, αλλά να μην κυνηγάν τον έναν. Να κυνηγάνε κι αυτούς που δε φαίνονται μ' όλο το ''χαρτί''. Κι εγώ τραγουδάω στην Αθήνα, αλλά τι μεροκάματο νομίζετε ότι παίρνω;
— Δεν το γνωρίζω και δε χρειάζεται να μου πείτε.
Λοιπόν, έχουν αναρωτηθεί τι υπάρχει πίσω από έναν καλλιτέχνη; Να σας πω εγώ: Μεταφορικά, φθορές, μακιγιάζ, κομμώσεις, ρούχα. Όλα αυτά από που πληρώνονται; Έχουν βγει καλλιτέχνες κι έχουν πει ''Γράψτε για την Τσαμπά πόσα παίρνει''!
— Σοβαρά; Ιδέα δεν είχα...
Ναι, βέβαια. Ο κάθε καταστηματάρχης μπορεί να βγει και να πει τι παίρνω. Τι φορολογείται, τι μένει στη Γωγώ και στην κάθε Γωγώ που κάνει αυτή τη δουλειά! Εγώ λέω να μην κυνηγάει η Εφορία το δημοτικό τραγούδι και να το βοηθήσει, όχι να μας κλείνουν τα μαγαζιά το καλοκαίρι πού'ναι για τον κόσμο.
— Δε μπορεί, όμως, να μη βοηθήθηκε λίγο και η οικογένεια σας στον Ορχομενό μέσα από τη δουλειά σας.
Μένω ακόμη στο σπίτι του πατέρα μου, γιατί αν περίμενα απ' τη δουλειά αυτή να έχω και σπίτι, θά'χα πρόβλημα. Ούτε μεγάλες καταθέσεις έχω...
— Cool, κουβέντα κάνουμε, δεν είμαι εφοριακός!
(γέλια) Όχι, τα λέω, γιατί γράψανε για το πόσα παίρνω και τι περιουσία έχω.
— Εντάξει, λοιπόν. Πως αισθανθήκατε που έχουμε αριστερή Κυβέρνηση από τη Μεταπολίτευση και μετά;
Α, δεν έχω πρόβλημα. Για μένα καλός είναι αυτός που θα βγει και θα κάνει πράξεις και έργα αυτά πού'χε τάξει. Θα ευχόμουν να προωθηθεί ο τομέας μου, το δημοτικό τραγούδι, γιατί είμαστε πάρα πολύ παραμερισμένοι. ΝΔ - ΠΑΣΟΚ είχαμε όλα τα χρόνια και δεν είδαμε ανάπτυξη, Μακάρι το κόμμα αυτό που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ να φέρει την ανάπτυξη. Μόνο με την ανάπτυξη θα πάει μπροστά η Ελλάδα. Αλλιώς όλα θά'ναι λόγια του αέρα.
— Και πως βλέπετε το ενδεχόμενο διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας;
Με πιάνετε αδιάβαστη. Δεν τό'χω προσέξει. Ας είναι ο καθένας ότι θέλει για τον εαυτό του. Όπου θέλει ας πιστεύει.
— Δεν εννοώ το θρησκευτικό κομμάτι. Για παράδειγμα, η περιουσία της Εκκλησίας θα μπορούσε να γλιτώσει το κράτος από τη χρεοκοπία.
Δε θα επεκταθώ γιατί πάμε αλλού και δε θέλω. Αυτοί που τα φάγαν, αυτοί τα ξέρουν και ας τα φέρουν πίσω.
— ''Χορέψτε'' λέγεται ο τελευταίος δίσκος σας. Προτροπή! Σας αρέσει να χορεύουν ενόσω τραγουδάτε;
Πάρα πολύ! Πολλές φορές κατεβαίνω απ' το πάλκο και μπαίνω μεσ' στον κόσμο, χορεύω κι εγώ μαζί τους. Στιγμές που με συνεπαίρνει η δουλειά μου και λέω πως αν δε μοίραζα χαρά στον κόσμο ή και δάκρυ, θα ήμουν δυστυχισμένη. Τίποτα δε θα ήμουν! Ενώ τώρα λέω ''άντε να πάμε για δουλειά, να δούμε ποιοι θά'ρθουν κι απόψε, πως θα περάσουν'' κλπ.
— Είχατε κάποια απρόβλεπτη γνωριμία μέσω της δουλειάς;
Ευτυχώς δραματική όχι, συγκινητικές αρκετές. Έγινα φίλη με ένα παιδί με αναπηρία. Πήγα τυχαία σε πανηγύρι του χωριού του κι ήταν εκεί με την οικογένεια του. Τραγούδησα τα ''Καράβια αραγμένα'' της Βιτάλη που το έκανα πιο χορευτικό και κάθε φορά που τό'λεγα, μετά μου έστελνε λουλούδια από το υστέρημα του. Δάκρυζαν κι αυτός και η μητέρα του. Στενοχωρήθηκα, αλλά απ' την άλλη χάρηκα που έβγαινε έξω και διασκέδαζε. Πλέον ο Γιώργος είναι καλός μου φίλος και τον ευχαριστώ που μ' έκανε να νιώσω έτσι. Έτσι είναι, ενώ όταν τά'χουμε όλα, ψάχνουμε αφορμές για να στενοχωριόμαστε.
— Σας αρέσει που σας ''κάνουν'' στην τηλεόραση διάφοροι μίμοι;
Πάρα πολύ! Ο Δόξας και ο Σεφερλής με παριστάνουν! Τους έχω γνωρίσει και τους δύο και μάλλον με ''ξεσήκωσαν'' από το youtube, όχι από τα μαγαζιά. Ειδικά με τον Δόξα δάκρυσα την πρώτη φορά που τον είδα να με ''κάνει''. Πολύ γέλιο!
Τα καγκέλια
— Δε μπορούμε να μην πούμε και για τα ''Καγκέλια''. Το κομμάτι αυτό έχει κάνει ήδη 3.500.000 views στο youtube!
Δε μπορώ να εξηγήσω τι παθαίνει ο κόσμος, όλο αυτό το ''πω, πω, πω'' που ακούγεται σε συνδυασμό με το ρυθμό και την ενορχήστρωση. Μυστήριο πράγμα! Άλλος χορεύει, άλλος γονατίζει, γίνεται χαμός στα live. Τό'χω πει μέχρι και 15 φορές σ' ένα βράδυ, αφού μου το ζητάνε και φωνάζουν.
— Είναι ένα σπουδαίο τραγούδι στο είδος του ή το κάνετε εσείς να ακούγεται σπουδαίο;
Κι από πριν υπήρχε το τραγούδι και, ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω το πόσο κόλλησε ο κόσμος με τη δική μου ερμηνεία. Ίσως είναι ο συνδυασμός όλων αυτών που είπα πριν.
— Προξενείτε τη χαρά, την ανάταση και τον πόνο του ακροατηρίου σας. Ο έρωτας τι θέση έχει στη ζωή και κατ'επέκταση στο τραγούδι σας;
Αν δεν ήμουν ερωτευμένη με τα λουλούδια και τη φύση, δεν θα έπαιρνα δύναμη. Έρωτας είναι κι αυτό!
— Τώρα ακούγεστε ώριμη υπέρ το δέον. Καταλαβαίνετε...
Ναι, ξέρω, μου έχουν πει κι άλλοι ότι τα λέω έτσι για να μπερδεύω τον κόσμο, αλλά ήμουν πάντα ερωτευμένη. Και τώρα ερωτευμένη είμαι με τη δουλειά μου.
— Θεωρείτε ότι δεν είναι ωραίο να μιλάει κανείς δημόσια για τα προσωπικά του;
Ακριβώς (γέλια). Σε σένα θα μιλήσω. Εγώ για ν'αγαπήσω πρέπει ν'αγαπηθώ, αλλά ως Γωγώ, Γωγάκι, όχι ως Γωγώ Τσαμπά.
— Αυτό είναι το βαρύ τίμημα των ανθρώπων με φήμη και αναγνωρισιμότητα;
Είναι κι εγώ είπα απ' την πρώτη στιγμή ότι θα το πληρώσω. Πολύ βαρύ είναι επίσης να πεις ότι έχω σήμερα ένα σύντροφο και με καταλαβαίνει. Εγώ ακόμη δε μπορώ να το πω αυτό. Πόσες φορές δεν γύρισα σε ξενοδοχεία μετά από παράσταση και ήμουν μόνη μου, χωρίς έναν άνθρωπο; Ας είναι, είμαι ερωτευμένη με τον κόσμο εγώ. Κι έχω και δυο-τρεις ανθρώπους που μ' αγαπούν πραγματικά όπως τη ζωή τους.
— Για μένα η πιο συγκλονιστική ερμηνεία σας είναι στο ''Με ξεγελάσαν τα βουνά, της άνοιξης τ' αηδόνια, ότι θα ζω παντοτινά ευτυχισμένα χρόνια''. Τελικά, κυρία Τσαμπά, τα ''παντοτινά ευτυχισμένα χρόνια'' είναι μια ουτοπία;
Είμαι καλά, είσαι καλά, έχουμε την υγειά μας, άρα είμαστε ευτυχισμένοι. Βλέπουμε έξω τον ήλιο. Κι αν δεν κρατήσει για πάντα, όπως είναι φυσικό, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή ζούμε ευτυχισμένα χρόνια.
σχόλια