Είναι σχεδόν απίστευτο να φεύγεις από τη ζωή και να σε αποκαλούν Great. Έτσι όπως αποκάλεσε ο Guardian την Louise Wilson, καθηγήτρια και διευθύντρια του Central Saint Martins, που έφυγε από τη ζωή πρόωρα, τον Μάιο του 2014.
Αφορμή για να τη θυμηθούμε η τελετή που έγινε στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου, λίγο πριν την έναρξη της Βρετανικής εβδομάδας μόδας. Ο κόσμος της μόδας είναι ένας κόσμος σκληρός, όμως οι μαθητές της, διάσημοι σχεδιαστές της Βρετανικής σκηνής, ένας μακρύς κατάλογος σοβαρών ονομάτων, δεν είχαν παρά να συμφωνήσουν ότι η προσωπικότητα, το ταλέντο και η διορατικότητα αυτής της γυναίκας, δε λειτούργησε μόνο στην ανάδειξη των σχεδιαστών αλλά προώθησε στη διεθνή αγορά την υπόθεση της βρετανικής δημιουργίας.
Ανάμεσα στους μαθητές της ήταν ο Christopher Kane, η Μαίρη Κατράντζου, ο Jonathan Saunders και η Roksanda Ilincic. Οι άνθρωποι που εχουν αλλάξει τον τρόπο που ντυνόμαστε όπως η Phoebe Philo και ο Alexander McQueen.
Η Louise Wilson δε μασούσε ποτέ τα λόγια της. Γι'αυτό συνομιλούσε με τους μεγάλους οίκους, συμβούλευε, είχε άποψη, μα πάνω από όλα είχε αγάπη για την μόδα που η ίδια δεν ακολούθησε ποτέ, αλλά πάντα διέβλεπε. «Μοιάζει με ένα κοστούμι αποκριών που έγινε από μια μεθυσμένη μητέρα μία υγρή νύχτα του Οκτωβρίου," ήταν μια φράση της που θυμούνται όλοι.
Ήταν αθυρόστομη, γεμάτη χιούμορ και αρχές που τήρησε τόσο στον τρόπο που επέλεξε να ζήσει όσο και στη δουλειά της. Αυτές τις απόψεις έφερε στη μόδα. Την συνέπεια, την προσήλωση, την αναζήτηση του ταλέντου, την ηθική στην εργασία. Ο ρόλος της, ως εκπαιδευτικός, ήταν να είναι πάντα σε διάλογο και με τη βιομηχανία, αυτό την έκανε να ξεχωρίζει και είχε πολλαπλή σημασία. Παραγωγή χωρίς βιομηχανία, χωρίς προώθηση δεν υφίσταται.
Η ίδια ήταν πάντα ντυμένη στα μαύρα. "Είμαι μια large γυναίκα και δε βρίσκω κανένα λόγο να γίνομαι στόχος για το μέγεθός μου", έλεγε. Φορούσε μάλλινα μαύρα το χειμώνα, λινά το καλοκαίρι, και στο τέλος στα χέρια της φορούσε τα βραχιόλια ενός μαθητή της, που ήταν στην πραγματικότητα ρολά κολλητικής ταινίας. Της άρεσε να διαμορφώνει το στιλ μέσα από τα υλικά της εργασίας της.
Είχε ακόρεστη όρεξη για τα έντυπα και μια απαράμιλλη συλλογή από photobooks και μονογραφίες της μόδας. Η Louise Wilson ενέπνευσε μια ολόκληρη γενιά σχεδιαστών που εμπλούτισε και επέκτεινε το πεδίο της βρετανικής μόδας σε διεθνές επίπεδο. Έβγαλε το καλύτερο από τον καθένα όταν είπε: «Ξέρω τι δεν θέλω, αλλά δεν ξέρω τι θέλω, επειδή ελπίζω ότι δεν το έχω δει ακόμα».
Ο κόσμος που έφτασε 7 μήνες μετά το θάνατό της από όλα τα μέρη της γης και κατέκλυσε τον Καθεδρικό ναό ήταν πολύς. Από τον Kanye West μέχρι την Ντόνα Κάραν, τον John και Simone Rocha, τον Stephen Jones, τον Carson McColl και τον Gareth Pugh, την Natalie Massenet και την Victoria Beckham. Όταν ολοκληρώθηκε η τελετή, έξω από το ναό του Αγίου Παύλου, ένα μοντέλο ίππευε ένα άλογο, φόρος τιμής στην Wilson, η οποία στα νιάτα της ήταν δεινή αναβάτης. Το μοντέλο φορούσε σακάκι και μακριά φούστα σχεδιασμένα από τη Sarah Burton για τον οίκο Alexander McQueen. Ο Μακ Κουίν ήταν ένας από τους σχεδιαστές που η Γουίλσον ανέδειξε και βοήθησε στην αρχή της σταδιοδρομίας τους.
Ακόμα και η Γουίλσον, αυτός ο ευφυής και ευφάνταστος άνθρωπος, δε θα μπορούσε να σκεφτεί καλύτερο αποχαιρετισμό.
σχόλια