Σήμερα το πρωί, Δευτέρα 17 Μαρτίου, η φήμη που επισκίαζε κάθε άλλη όλο αυτό το διάστημα έγινε πραγματικότητα: ο Jonathan Anderson φεύγει, θριαμβευτής, από τη Loewe.
Με ένα γενναιόδωρο αποχαιρετιστήριο σημείωμα στο Instagram του, ο Βορειοϊρλανδός σχεδιαστής ανακοίνωσε την ολοκλήρωση της θητείας του, εκθειάζοντας «τις αδελφές ψυχές που το ταλέντο τους δεν έχει ταίρι στη σχεδιαστική ομάδα της Loewe, τους ανθρώπους με φαντασία, ικανότητες, αντοχή και επινοητικότητα που βρήκαν τρόπο να πουν ναι σε όλες τις τρελά φιλόδοξες ιδέες μου».
Σε μια ξεχωριστή δήλωση, ο CEO της LVMH, Sidney Toledano, επαίνεσε τον δημιουργό «που έχτισε έναν πλούσιο, εκλεκτικό κόσμο με γερές βάσεις στις τεχνικές που θα επιτρέψoυν στη Loewe να ακμάσει και μετά την αποχώρησή του». Κι ενώ οι Ισπανοί αναμένουν, σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής πληροφορίες, την άφιξη των Jack McCollough και Lazaro Hernandez, και ο Jonathan λέγεται ότι ήδη έχει εγκατασταθεί στον οίκο Dior, δουλεύοντας την πρώτη του συλλογή για την ερχόμενη άνοιξη, η σημερινή είδηση, αν και αναμενόμενη, συνοδεύεται και από μια (ανομολόγητη) πικρία.
Κάτω από τη ματιά του η Loewe –μια μικρή, στιβαρή εταιρεία δερμάτινων ειδών πολυτελείας–μετατράπηκε σε σύμβολο μιας σκεπτόμενης γενιάς fashionistas, σε ένα mega-brand που αντιπαρέβαλε το χιούμορ με τη σοβαροφάνεια και το παιχνίδι με τις αναλογίες με το αυστηρό tailoring.
Σε μια γεμάτη δεκαετία στη Loewe, ο Anderson ολοκλήρωσε ένα προφίλ σχεδιαστή για τον 21ο αιώνα με ένα σύνολο έργου που διέρρηξε τη φούσκα της μόδας και έριξε γέφυρα στα παράδοξα του κόσμου – δημιουργός ρούχων και επιμελητής τέχνης σε ένα πακέτο, ο σχεδιαστής υπαγόρευσε ως mainstream πρόταση την camp αισθητική του και το έπραξε εξελικτικά, με συνέπεια και τεράστια εμπορική αναγνώριση. Κάτω από τη ματιά του η Loewe –μια μικρή, στιβαρή εταιρεία δερμάτινων ειδών πολυτελείας–μετατράπηκε σε σύμβολο μιας σκεπτόμενης γενιάς fashionistas, σε ένα mega-brand που αντιπαρέβαλε το χιούμορ με τη σοβαροφάνεια και το παιχνίδι με τις αναλογίες με το αυστηρό tailoring. Αυτό θα μας λείψει, γιατί πιστεύουμε πως, όπου κι αν πάει, δεν θα επαναληφθεί…
Ο ίδιος συμπύκνωσε τη θητεία του σε ένα video με σημαντικές στιγμές, μια μέρα πριν από την τελευταία, όπως όλοι προβλέπαμε, συλλογή του για τον ισπανικό οίκο.
Η Rihanna ήταν εκεί, έγκυος, με το ρουμπινένιο ρούχο της από το Super Bowl, όπως και η Beyonce με την ολόσωμη φόρμα «hands on» από την παγκόσμια τουρνέ της «Renaissance». Διακρίνονταν και στιγμιότυπα από τις διαφημιστικές καμπάνιες που όλα αυτά τα χρόνια επιμελήθηκε ο Steven Meisel σε στάιλινγκ του Benjamin Bruno, σε συνεργασία με το δημιουργικό γραφείο M/M Paris και looks από τις πασαρέλες. Στο ίδιο αστραπιαίο flashback βρήκε θέση και το παράλληλο έργο του Anderson για τη διάσωση και προβολή των τεχνικών με αντικείμενα από το Loewe Craftrs Prize. Εκεί προσπάθησε να μάθει χιουμοριστικά και στους τελευταίους ανεπίδεκτους πώς προφέρεται το LOEWE.
Ο Anderson τοποθετήθηκε στη θέση του δημιουργικού σχεδιαστή της Loewe το 2013 και έδειξε την πρώτη του συλλογή για τον οίκο το επόμενο καλοκαίρι με τη μορφή ενός lookbook με ανδρικά ρούχα. Καθώς τα χρόνια κυλούσαν, ο πιτσιρικάς που σπούδαζε θέατρο στο Julliard, πριν πάθει κόλλημα με τη Sandy Powell και στραφεί στην ενδυματολογία, μας πρόσφερε αμέτρητα στιγμιότυπα «εννοιολογικής» μόδας: τακούνια σε σχήμα μπαλονιών ή σπασμένων αυγών, τρισδιάστατα φορέματα-ανθούριο και πιξελαρισμένα hoodies, συνεργασίες με καλλιτέχνες όπως ο John Allen ή η Anthea Hamilton, τις τσάντες Puzzle και Flamenco, δύο brilliant μη-επιδείξεις μέσα στην πανδημία (τη συλλογή Show-in-a-Box και μια εφημερίδα-lookbook σε μεγάλο format), τον Daniel Craig να μοιάζει με τον Iggy Pop, κοστούμια για το «Challengers» και το «Queer» – o καθένας μας μπορεί να φτιάξει η δική του λίστα, οι επιλογές είναι απεριόριστες.
«Ήθελα να μεταμορφώσω τη Loewe σε μια επωνυμία πολιτισμού, όχι πολυτέλειας», έλεγε σε περσινή του συνέντευξη. «Ακουγόταν σαν ένα φραστικό πυροτέχνημα, για μένα όμως ο ρόλος ενός σχεδιαστή μόδας έχει αλλάξει μέσα στο πλαίσιο της νέας εποχής. Εν τέλει, δεν αρκεί πια μόνο ένα μέσο (η μόδα)», υποστήριζε. Την αξιοπιστία που εμφύσησε στη Loewe, χωρίς να υποχωρήσει ούτε βήμα από το εκκεντρικό του όραμα, την εξαργύρωσε πέρσι με μία και μόνο εικόνα: την dame Μaggie Smith να μειδιά ντροπαλά με μια τσάντα Puzzle αγκαλιά. «Συνόψιζε όλα όσα θέλησα ποτέ από τη Loewe. Κοιτώντας πίσω, αυτό θα είναι το πιο σημαντικό, ξέρετε».
Ας δούμε, λοιπόν, τη συνέχεια…
