27.2.2013 | 00:58
...
Κατα καιρους ειμαστε ιδιαιτερα ευαλωτοι,καποιοι αντιδρουν ανωριμα αλλοι απλα το αφηνουν να προσπερασειαπελευθερωνοντας το στην καθημερινοτητα με προβληματικες συμπεριφορες,εγω ειμαι απο τους ανθρωπους που αντιδρουν ιδιαιτερα επιπολαια οντας ευαλωτη και κατοπιν εορτης προσπαθουν να δουν καθαρα..Σου ειπα πολλα πραγματα και κατα καιρους μου εχεις εμπιστευθει και εσυ αναλογα συναισθηματα σε αυτο τον ηλεκτρονικο κοσμο,θες η αναγκη στο να βιωσουμε κατι εντονο μαζι με την ασφαλεια του απροσωπου το κανει πιο ευκολο και θελκτικο, ναι μπορω με ενα ζευγαρι πυτζαμες μια αραδα λεξεις και εναν υπολογιστη να ζησω τον ερωτα και εγω σερφαροντας.. δεν ειναι ο πραγματικοςκοσμος εδω, δεν νοειται να υπαρχει τιποτε το αληθινο, εδω απλα αδειαζουμε τσουβαλια ανασφαλειες που εξω δεν εχουμε το σθενος..Φανταζομαι μερα με την μερα συνειδητοποιεις και εσυ οτι ολο αυτο ειναι μια φουσκα που αποθηκευεις πλαστα συναισθηματα..και την αλλη μερα που ξεφουσκωνει αργα συνειδητοποιεις ποσο υπουλα κοροιδευεις τον ιδιο σου τον εαυτο, για να κλεψεις λιγες εφημερες καλλωπισμενες λεξεις. Εχει μεγαλη σημασια να το συνειδητοποιεις,ειναι ενα μεγαλο βημα και ας καταληγεις απο αδυναμια στο ιδιο λαθος που που με μαθηματικη ακριβεια εχει την ιδια πορεια, ειναι σαν την ζαχαρη..σε ικανοποιει ..μετα σε χαλαει..αλλα παλι θες κι αλλο.Γιατι στα λεω ολα αυτα? Νομιζω γνωριζεις δεν θα ηθελα να παρεις σοβαρα την υπερβολη μου και την αναγκη μου να ξεφυγω με οποιοδηποτε τροπο απο τη δικη μου πραγματικοτητα,απασχολω το μυαλο μου με κομπινες για να συντηρω την ευχαριστηση,σαν ηθοποιος δημιουργω για λιγες ωρες τη δικη μου παρασταση επιλεγοντας ερασιτεχνες κομπαρσους απο βιασυνη μπας και σκονταψω στο ονειρο.. αλλα συντομα σκονταφτω στην αυλαια που πεφτει..