27.2.2013 | 03:54
Πάντα...
Το ίδιο πράγμα, όταν σε βλέπω.Ναι έχω αποφασίσει ότι "δεν πρέπει" και "δεν έχει νόημα".Αλλά μετά σε κοιτάω στα μάτια. Πίνω να το κουμαντάρω. Και αφήνομαι και γίνομαι κομμάτια. Ξέρεις κάτι όμως?Πλέον γυρνάω πίσω και σκέφτομαι άλλα.Αυτό που βλέπεις (γιατί με ξέρεις) δεν είναι όπως παλιά. και θα ήταν αν άξιζε.Δεν αξίζεις όμως. Αξίζεις πολλά, όχι την σκέψη μου όμως. Ήδη αυτήν την στιγμή σου γράφω και σκέφτομαι άλλα. Θα μπορούσε να ταν αλλιώς αλλά....Ίσως να ήταν όλα στην φαντασία μου τελικά. Ίσως και όχι.Ούτε θέλω να μάθω πια.Να σαι καλά, θα σε αφήσει και η σκέψη μου σιγά σιγά για πάντα , όπως με άφησες να σε αφήσω. Με ανάγκασες βασικά.Τώρα κοιτάω άλλα μάτια και... εσύ το έκανες αυτό. Κρίμα σου είχες πολλά να πάρεις, κότα. Αγγλία.