ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα καταρχάς σε όλους και σε όλες. Σκέφτηκα να εξομολογηθώ κάτι που με προβλημάτισε αρκετά τις τελευταίες μέρες. Σκεφτόμουν πως οδεύοντας για τα 28 ακόμα είμαι μόνος και γενικά σε μια περίπλοκη φάση στα προσωπικά.Ποτέ δεν μου άρεσαν τα εφήμερα πράγματα γιατί απλά δεν είχαν να μου προσφέρουν κάτι ουσιώδες παρά κάτι πρόσκαιρο χωρίς ιδιαίτερο νόημα.Έκανα διάφορες σοβαρές κατά κάποιο τρόπο σχέσεις αλλά καμία δεν ευδοκίμησε για να κάνει το μεγάλο βήμα της ουσιαστικής δέσμευσης. Όλες μου οι πρώην σχέσεις όμως σχεδόν όλες μάλλον είναι το πιο σωστό προχώρησαν στο βήμα αυτό και ζουν μια ευτυχισμένη ζωή πράγμα που κ μένα με ικανοποιεί γιατί έναν άνθρωπο που τον αγαπάς αληθινά ακόμα κι αν δεν μπορείς να είσαι μαζί του θέλεις το καλύτερο για αυτόν. Εδώ όμως μπαίνει ο προβληματισμός μου.. Αναρωτιέμαι (???) ότι τελικά για να μην προχώρησαν οι σχέσεις που είχα σε κάτι ουσιαστικό ίσως τελικά να είχα το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης εγώ..ίσως δεν έκανα για αυτό που ναι μεν μπορεί να θέλω αλλά ίσως τελικά δεν φτάνει μόνο να το θες αλλά πρέπει και να μπορείς να το κάνεις πράξη ουσιαστική...δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος που το σκέφτεται έτσι αλλά εμένα με προβλημάτισε και θα με προβληματίζει πολύ μέχρι να μπορέσω τελικά να κάνω πράξη αυτό να πάει η ζωή μου παρακάτω στην δημιουργία σταθερής σχέσης με προοπτική οικογένειας που είναι άλλωστε κ ο προορισμός του ανθρώπου... Σας ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα αλά ήθελα να εκθέσω τον προβληματισμό μου και να ακούσω και την γνώμη σας.