ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

«Υπάρχει καμιά τσίχλα?»Φοιτητική ζωή. Τα καλύτερα χρόνια, καφέδες, παράδοση μαθημάτων και γενικά, ξέγνοιαστα, ήρεμα και δημιουργικά χρόνια. Υπέροχη πενταετία. Τα μαθήματα στη σχολή ήταν μια ευχάριστη εμπειρία για μένα αν και από εκείνα τα χρόνια ξεκίνησε η σειρά με τις ατελείωτες γκάφες για μένα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά, θα πρέπει να ήταν 2002. Ήταν Παρασκευή μεσημέρι και επρόκειτο για την τελευταία ώρα διδασκαλίας και η τελευταία παράδοση μαθήματος. Ναι! Πρό τελευταίο μάθημα ήταν η οικοδομική και στο τέλος είχαμε μάθημα προοπτικού σχεδίου με μια γλυκιά κυρία που μας παρέδιδε τότε το μάθημα αυτό.Αφού τελείωσε ο καφές και το τσιγάρο η καθηγήτρια κατεύθασε και μπήκαμε, όσοι φοιτητές είχαμε απομείνει, μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας. Όλα πήγαν καλά, παραδώσαμε τα σχέδιά μας, λάβαμε τις ανάλογες διορθώσεις και αφού η καθηγήτρια μας όρισε καινούριο θέμα λάβαμε θέσεις στα σχεδιαστήρια, βγάλαμε τους χάρακές μας και ξεκινήσαμε ο καθένας χωριστά το σχέδιό του. Κατά τα μέσα του μαθήματος, λοιπόν, η καλή μας η καθηγήτρια μας διέκοψε κάνοντάς μας την ερώτηση «βρε παιδιά, υπάρχει καμιά τσίχλα?» Απάντησαν θετικά κάποιοι φοιτητές και εγώ μαζί με αυτούς μα η καθηγήτρια μας το τόνισε και είπε «απλά να μην περιέχει μέντα διότι έχω μια αλεργία και θα μου κάνει κακό». Τότε δίστασαν κάποιοι φοιτητές διότι οι περισσότεροι είχαν τσίχλα με γεύση μέντα! Τότε κάπου εκεί, εγώ πήρα την πρωτοβουλία και της προσέφερα τσίχλα καθώς δεν ήταν μέντα, αλλά δυόσμος. Άλλο η μέντα, άλλο ο δυόσμος, θεώρησα και η καθηγήτριά μας, άρχισε να μασάει την τσίχλα που της είχα δώσει. Ε, εγώ πήγαινα για διακοσμητής, δεν πήγαινα για υπεύθυνος ελέγχου και σύστασης τροφίμων! Που να ήξερα ότι και η τσίχλα με γεύση δυόσμο περιέχει μέντα? Δε το ήξερα και απ’ ότι καταλάβαμε ούτε η καθηγήτρια το ήξερε και ξαφνικά άρχισε να αισθάνεται ότι καίγεται, όχι μόνο η γλώσσα της αλλά και όλο της το κορμί και το πρόσωπό της άρχισε να γίνεται όλο και πιο κόκκινο και να κάνει αέρα με ένα τετράδιο και να μην της φεύγει το ξάναμμα και να μας λέει ότι δεν αισθάνεται καλά και ότι ανακατεύεται και αρχίζουν όλοι να με κατηγορούν για την τσίχλα και εγώ να προσπαθώ να με υπερασπιστώ και να εξηγώ ότι η τσίχλα ήταν δυόσμος και όχι μέντα και να προσπαθούμε να αναλύσουμε τα συστατικά και μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση πανικού η καθηγήτρια να λιώνει και να σβήνει, ώσπου δεν άντεξε άλλο η γυναίκα και έφυγε τρέχοντας για την τουαλέτα για να ρίξει νερό στο πρόσωπό της να συνέλθει. Εγώ ένιωσα τρομερές τύψεις διότι, αν μια στο εκατομμύριο η τσίχλα που της προσέφερα είχε ίχνη μέντας? Τότε μου ήρθε στο μυαλό μια καταπληκτική ιδέα. Για να «καθαρίσω» το όνομά μου και να αισθανθώ καλύτερα με τον εαυτό μου έτρεξα ευθύς αμέσως για να τη βοηθήσω. Την ακολούθησα στις γυναικίες τουαλέτες που βρισκόντουσαν στον κάτω όροφο από την αίθουσα διδασκαλίας του μαθήματος και την βρήκα την κακομοίρα να κατεβαίνει τις σκάλες και να κατευθύνεται προς τις γυναικείες τουαλέτες και την ακολούθησα με σχετικά φυσιολογική ταχύτητα. Την μεγάλη ταχύτητα την ανέπτυξα όταν παραπάτησα στις σκάλες και έπεσα με δύναμη επάνω της και αρχίσαμε να κατρακυλάμε μαζί τις σκάλες και καταλήξαμε στο πλατύσκαλο ο ένας ξαπλωμένος επάνω στον άλλον. Η αλήθεια είναι ότι η καθηγήτριά μου ξεπέρασε το σοκ της τσίχλας, γεγονός διότι πλέον την πονούσε όλο της το κορμί από το βάρος μου επάνω της και από το σακάτεμα της πτώσης και του κουτρουβαλήματος στη σκάλα. Εγώ πάλι…απλά δυσκολεύτηκα να περάσω το μάθημά της.