6.3.2013 | 23:42
Η αχαριστία υπαρχει στον ανθρωπο εκ φυσεως
γεια σαας! θελω να μοιραστω το προβλημα μου μαζι σας... θεωρω πως ο ανθρωπος ειναι φύσει αχαριστος!δλδ οταν ειναι καλα και τα εχει ολα (το "ολα" ειναι υποκειμενικο για τον καθενα μας) παντα ζηταει κααατι παραπανω!ετσι και εγω.. ειμαι με ενα αγορι σχεδον 10 μηνες.περασαμε ενα ΤΕΛΕΙΟ καλοκαιρι καθε μερα ολη μερα μαζι.τον αγαπαω πραγματικα γιατι τον ηθελα και ολα τα προηγουμενα 5μιση χρονια πριν τη στιγμη που αποφασισαμε να ειμαστε μαζι..αλλα εδω ειναι το προβλημα!με το αγορι μου τα παμε ΤΕΛΕΙΑ αλλα στη σχολη μου ειναι ενα αλλο αγορι που μου χει παρει τα μυαλα.εννοειται πως δεν εκανα και ουτε θα κανω τπτ με το παιδι απο την σχολη, αλλωστε και αυτο δεν νομιζω να ενδιαφερεται.. γιατι να συμβαινει αυτο; γιατι ενω ειμαι καλα με το αγορι μου οταν κοιταζω τον αλλον ΚΥΡΙΟΛΕΠΤΙΚΑ ξεχναω ολα τα υπολοιπα; ωρες ωρες σκεφτομαι να ρισκαρω και να "κυνιγησω" αυτο που με τρελαινει με φλερτ αλλα μετα το ξανασκεφτομαι και νιωθω χααλια, δεν μπορω να το κανω αυτο στο αγορι μου.τι να κανω; να μεινω σε αυτον που τον αγαπαω ε ; να μην ρισκαρω; και μονο που σας το εξομολογουμαι, και μονο δλδ που το σκεφτομαι νιωθω ασχημα και αποφασιζω να μην ξαναβαλω στο μυαλο μου το αγορι απο την σχολη και να συνεχισω οομορφα με το αγορι μου :) εσεις τι λετε;