ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδώ και πολλά χρόνια είμαι ερωτευμένη με μια γυναίκα, η οποία νιώθω ότι είναι όλη μου ζωή..Είμαι 20 και είναι σχεδόν 10 χρόνια μεγαλύτερη. Δεν μιλάμε, χαθήκαμε τον τελευταίο χρόνο,δεν ξέρω κάτι για την προσωπική της ζωή (αν έχει σχέση, αν είναι αρραβωνιασμένη..το οτιδήποτε..) αλλά δεν έχω σταματήσει να την σκέφτομαι.Είναι αυτό που λένε η πρώτη μου σκέψη όταν ξυπνήσω και η τελευταία πριν κοιμηθώ.Στο τέλος θα τρελαθώ!(ήδη έχω αρχίσει να τα χάνω.Σήμερα έβαλα την χλωρίνη στο ψυγείο και το γάλα στο μπάνιο..και συνεχίζω..).Αποφάσισα να της μιλήσω γιατί δεν αντέχω άλλο..Λένε ότι ο έρωτας με έρωτα περνάει αλλά δυστυχώς δεν προέκυψε κάτι άλλο ώστε να ξεφύγω από αυτή την κατάσταση..Νέα είμαι αλλά πνίγομαι.Όταν είχαμε πιο συχνή επαφή είχαμε πάρα πολύ καλή σχέση σε βαθμό που πίστευα ότι μπορεί να νιώθει κάτι για μένα αλλά..Ίσως ήταν της φαντασίας μου, όμως πάντα ένιωθα ότι αυτή η υπερβολική συμπάθεια δεν είναι λογική..Είμαι λογικός άνθρωπος και δεν πετάω στα σύννεφα, ωστόσο αισθανόμουν ότι κάθε φορά που ήμασταν οι δυο μας υπήρχε μια ένταση,με κοιτούσε στα μάτια,με χάιδευε..Σκέφτομαι λοιπόν όταν την ξαναδώ (ξέρω που μπορώ να την βρω) αν ήμαστε μόνες ή να της μιλήσω και να της πω τη νιώθω ή να της δείξω τι αισθάνομαι με ένα φιλί..Ή θα με διαολοστείλει ή θα είναι μια αρχή για κάτι όμορφο..