ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στο γυμνασιο ημουν μια χαρα,με την παρεα μου στο κοσμο μου,που αγαπω τοσο πολυ και τις εξοδους μου.ομως στο λυκειο εξαιτιας λεκτικου μπουλινκ απο τα "αλανια" του σχολειου μου αλλαξα 360 μοιρες.αυτοπεποιθηση/αυτοεκτιμηση μηδεν,κλειστηκα στο σπιτι απομακρυνθηκα απο φιλους και παρεες και στο σχολειο κρυβομουνα οσο μπορουσα.τριτη λυκειου φυσικα δε πηγα 5ημερη,που ολοι λενε πως ειναι η πιο ανεμελη και ομορφη εκδρομη στη ζωη του μαθητη εβλεπα φωτος στο fb και εκλαιγα.πανελλαδικες εγραψα καλα,περασα νομικη εδω στη θεσσαλονικη,ολοι τρελη χαρα που η κορη τους εβγαλε ασπροπροσωπους...διακοπες φυσικα δεν εκανα,δεν ειχα και μια παρεα,αποφασισα να βοηθησω στο βιβλιοπωλειο μιας θειας μου,ωραια ητανε.ο πρωτος χρονος φοιτητικης ζωης περασε αδιαφορα,για σχεση και σεξ ουτε λογος φυσικα,θεωρουσα-και θεωρω πως ειμαι κακασχημη,αυτο μου εδωσαν να καταλαβω οι συμμαθητες μου τουλαχιστον αλλα και τα αγορια τωρα που ουτε να με φτυσουν..παρεα εκανα στο πανεπιστημιο,παμε και βολτες αλλα νιωθω συνεχεια ενα κενο μεσα μου,εχω να γελασω και να το νιωσω τουλαχιστον 2 χρονια,εχασα και ατομα απο τη ζωη μου επειδη ενιωσα πως γινομαι βαρος.δε ξερω τι συμβαινει με μενα,και δε ξερω αν το αξιζω να τα περναω ολα αυτα και σημερα μια τοσο ομορφη μερα να "καιγομαι" στο ιντερνετ,να βαριεμαι τοσο,να νιωθω ενα μηδενικο και να μη μπορω να παω μια βολτα στην αριστοτελους..ειμαι 20 και νιωθω τοοσο μονη..