ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω χωρίσει εδώ και αρκετούς μήνες, ενώ κανείς από τους 2 μας δεν το ήθελε πραγματικα.Έγιναν λάθος χειρισμοί και ήρθαν στην επιφάνεια αλήθειες και ανάγκες. Περάσαμε και οι 2 πολύ δύσκολα.Τον πρώτο καιρό ήθελα να τον πάρω τηλέφωνο και να του πω πόσο μου λείπει και πόσο θέλω να τον δω.αλλά θα ήταν μάταιο...Τίποτα δεν μπορούσε να γίνει όπως παλιά...Πόνεσα, έκλαψα, ένιωσα πιο μόνη από ποτέ και συνειδητοποίησα πόσο κακό κάνω στον εαυτό μου. Αποφάσισα να μην κρατήσω καμία επαφή μαζι του... Δεν το τήρησα, Μιλάμε ακόμη... Δε θα βγει ποτέ από μέσα μου και ούτε θέλω να βγει! Πήρα πολλά από αυτόν τον άνθρωπο και του είμαι ευγνώμον! Ωστόσο, δε θα μπορούσαμε να ξαναείμαστε μαζί και σήμερα αναρωτιέμαι ακόμα και αν θα το ήθελα... Δεν έχω απάντηση...Μέχρι προχθές, ήξερα, τώρα όχι... Ίσως είναι και καλύτερα έτσι.Πέρασα και από τη φάση ''πρέπει να γνωρίσω κάποιον, να ξεφύγω'', να μπει κάποιος άλλος στη ζωή μου ξαφνικά και να με κάνει χαρούμενη και ενθουσιασμένη. Τώρα ουτε αυτό θέλω. Δε θέλω σχέση, δε θέλω πίεση (ποτέ δεν μπήκα άλλωστε σε αυτό το καλούπι της σχέσης), δε θέλω 15 τηλεφωνήματα τη μέρα, δε θέλω να τον βλέπω κάθε μέρα( γι'αυτο ταίριαξα και με τον προηγούμενο)! Θέλω κάτι free! Όχι συναισθηματισμοί, όχι έρωτες,όχι πόνος...μόνο σωματική έλξη! Απλώς ήθελα κάπου να το πω! Καληνύχτες!