ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με συγχωρείτε για τη μεγάλη εξομολόγηση. Όσοι έχουν την υπομονή να την διαβάσουν, θα ήθελα τα σχόλιά τους.Γνωριστήκαμε πριν χρόνια στη δουλειά. Εγώ 21, αυτός 32. Ένα χρόνο ενώ κάναμε όλα όσα κάνει ένα ζευγάρι εγώ δεν ήθελα να πούμε οτι έχουμε σχέση. Αυτός έλιωνε και με παρακαλούσε να είμαστε μαζι. Έκανα διάφορα τύπου δεν θέλω να μας δουν μαζί, πήγαινα σπίτι του και δεν κοιμόμουν μαζί του ενώ μπορούσα, μου ζητούσε να πάμε εκδρομή και έλεγα όχι. Κολλούσα στη διαφορά ηλικίας. Στο τέλος μου είπε να μην τον ξαναενοχλήσω αφού τον έχω γραμμένο και δεν αποφασίζω. Τον άφησα. Πέρασαν μήνες και τον πήρα τηλ. Ωστόσο, είχα φύγει και οι 2 από Αθήνα για άλλες πόλεις. Μιλήσαμε σαν να μην συμβαίνει τπτ. Περνούσαν τα χρόνια και η επαφή μας ήταν τέτοιου είδους. Καποιες φορές αναφερόμασταν στο πόσο όμορφα ήταν παλιά. Βρεθήκαμε μετά από χρόνια. Είχα πάρει μερικά κιλάκια και το σχολίασε. Ειπα οτι θέλω να είμαστε μαζί μου ζήτησε χρόνο. Δεν πήρα απάντηση. Η επικοινωνία συνεχίστηκε όπως και πριν. Μετά από 1 χρόνο περίπου μου ζήτησε να βρεθούμε. Είπα όχι, θύμωσε και εξαφανίστηκε. Μετά από μήνες αρχίσαμε πάλι να μιλάμε. Πριν ένα χρόνο και μόλις 1 μήνα πριν επιστρέψουμε μόνιμα και οι 2 Αθήνα, ξέσπασε, πήρε την εκδίκησή του. Μου μίλησε πολύ άσχημα, σχολίασε τα κιλά μου αν και δεν με είχε δει τα τελευταία 2-3 χρόνια. Είπε οτι αργά το θυμήθηκα να είμαστε μαζί. Τον άφησα. Μιλήσαμε με δική μου πρωτοβουλία ένα χρόνο μετά από το τελευταίο περιστατικό. Με μηνύματα. Το κίνητρο δικό του αλλά εγώ έστειλα. Μου μίλησε μια χαρά. Αλλά δεν μιλήσαμε ξανά. Έχει περάσει καμιά βδομάδα.Καλά να πάθω που δεν εκτίμησα κάτι όταν το είχα. Και τι δεν θα έδινα να πάω τώρα να τον βρω. Όπως παλιά. Είμαστε και οι 2 πάλι εδώ. Κρίμα που ποτέ δεν θα είμαστε όπως τότε. Δεν νομίζω οτι γίνεται κάτι τώρα.