ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος...Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος ποὺ μᾶς ἑνώνει μὲ τοὺς ἄλλουςὍταν ὑπόταξαν τὶς μέρες μας καὶ τὶς κρεμάσανε σὰ δάκρυαὍταν μαζί τους πεθάνανε σὲ μίαν οἰκτρὴ παραμόρφωσηΤὰ τελευταῖα μας σχήματα τῶν παιδικῶν αἰσθημάτωνΚαὶ τί κρατᾷ τάχα τὸ χέρι ποὺ οἱ ἄνθρωποι δίνουν;Ξέρει νὰ σφίγγει γερὰ ἐκεῖ ποὺ ὁ λογισμός μας ξεγελᾷΤὴν ὥρα ποὺ ὁ χρόνος σταμάτησε καὶ ἡ μνήμη ξεριζώθηκεΣὰ μίαν ἐκζήτηση παράλογη πέρα ἀπὸ κάθε νόημα;(κι αὐτοὶ γυρίζουν πίσω μιὰ μέρα χωρὶς στὸ μυαλὸ μία ρυτίδαβρίσκουνε τὶς γυναῖκες τους καὶ τὰ παιδιά τους μεγάλωσανπηγαίνουνε στὰ μικρομάγαζα καὶ στὰ καφενεῖα τῆς συνοικίαςδιαβάζουνε κάθε πρωὶ τὴν ἐποποιία τῆς καθημερινότητας.)Πεθαίνουμε τάχα γιὰ τοὺς ἄλλους ἢ γιατὶ ἔτσι νικοῦμε τὴ ζωὴἪ γιατὶ ἔτσι φτύνουμε ἕνα-ἕνα τὰ τιποτένια ὁμοιώματαΚαὶ μία στιγμὴ στὸ στεγνωμένο νοῦ τους περνᾷ μίαν ἡλιαχτίδαΚάτι σὰ μιὰ θαμπὴ ἀνάμνηση μιᾶς ζωικῆς προϊστορίας.Φτάνουμε μέρες ποὺ δὲν ἔχεις πιὰ τί νὰ λογαριάσειςΣυμβάντα ἐρωτικὰ καὶ χρηματιστηριακὲς ἐπιχειρήσειςΔὲ βρίσκεις καθρέφτες νὰ φωνάξεις τ᾿ ὄνομά σουἉπλὲς προθέσεις ζωῆς διασφαλίζουν μίαν ἐπικαιρότηταἈνία, πόθοι, ὄνειρα, συναλλαγές, ἐξαπατήσειςΚι ἂν σκέφτομαι εἶναι γιατὶ ἡ συνήθεια εἶναι πιὸ προσιτὴ ἀπὸ τὴν τύψη.Μὰ ποιὸς θὰ ῾ρθεῖ νὰ κρατήσει τὴν ὁρμὴ μιᾶς μπόρας ποὺ πέφτει;