22.3.2013 | 17:35
Διάβαση του Ρουβίκωνα
Πρέπει να σταματήσω να ελπίζω πως κάποια στιγμή θα βρω τη σύντροφο της ζωής μου.Όσο συντηρώ τις προσδοκίες αυτές, κάνω κακό στον εαυτό μου.Αφού τα μηνύματα είναι ξεκάθαρα. 8 χρόνια μοναξιά. 8 άγονα χρόνια. Και ένα κάρο απογοητεύσεις στο ενδιάμεσο."Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή", που θα λεγε κι ο Καβάφης.Έχω ξεχάσει πώς είναι να σε ερωτεύεται εκείνη που έχεις ερωτευθεί. Για να μου τύχει πια κάτι τέτοιο, πρέπει να συμπέσουν όλες οι ευνοϊκές συγκυρίες του σύμπαντος (κι εγώ δεν πιστεύω σε θαύματα).Κι αν σ' όλα αυτά προσθέσει κανείς και την προκατάληψη που έχουν πολλές γυναίκες απέναντι στο αντρικό φύλο, τότε τα πράγματα γίνονται απελπιστικά.Τί άλλο θέλω επιτέλους για να το πάρω απόφαση?Αφού είναι φανερό πως δεν με πάει.Τί στο διάολο θέλω κι εξακολουθώ να ελπίζω? Για να ταλαιπωρούμαι και να χαλιέμαι συνεχώς?Αν ήταν να ρθει θα είχε έρθει τόσον καιρό που περιμένω.Είναι πλέον ανάγκη να διαβώ τον Ρουβίκωνα και να μην ξανακοιτάξω πίσω. Αν αργήσω να το κάνω με βλέπω να χάνω τα λογικά μου.
