ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πολλα νευρα τελευταια. Ριχνω γροθιες σε ντουλαπες, πορτες, συρταρια, τοιχους (αυτους τους βαραω με την παλαμη γιατι ειναι πιο σκληροι), εχουν ανοιξει πληγες στα χερια μου κι αμα ρωτανε λεω οτι ειναι απ το κρυο, γιατι κανονικα ειμαι φιλησυχο παιδι εγω κι αντε να εξηγεις οτι τωρα τελευταια την εχεις δει Ροκι. Κι ολα αυτα για να μην αρχισω να κοπαναω ανθρωπους, καταρχας γιατι θα το μετανιωσω και θα με φανε οι τυψεις μετα γιατι παντα εχω τυψεις αμα χανω την υπομονη μου και κατα δευτερον γιατι οι ανθρωποι μπορει να σε κοπανησουν πισω πραγμα που ουτε οι ντουλαπες ουτε τα συρταρια ουτε οι πορτες μπορουν και με βλεπω στην εντατικη γιατι δυστυχως σωματικα ουδεμια σχεση με το Ροκι εχω. Και ειναι κι αυτη η κοπελα που μ αρεσει και που καποια στιγμη πρεπει να θυμηθω να της το πω. Κι ειναι κι αυτοι οι φιλοι μου που ειναι και φιλοι της κοπελας και την πιανουν, την πασπατευουν, την αγκαλιαζουν, τη φιλανε και θελω να τους σπασω το κεφαλι και εκει ειναι που πραγματικα θα στενοχωρηθω πολυ γιατι δε μ αρεσει να σπαω κεφαλια φιλων. Το ποιντ τελος παντων ειναι οτι μαλλον ειμαι κομματακι ζηλιαρης κι αμα ζηλευω μου φταινε τα παντα και θελω να μαχαιρωσω κοσμο και επισης οτι ειμαι χεστης που δε λεω στην αλλη οτι αναμεσα σ αυτη και τη Μιραντα την Κερ θα διαλεγα αυτη κι οτι κονταυει να με τρελανει με το μαλακισμενο το "ποσο μ αγαπας?" της. Πολυ μωρη, πολυ.