ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

χωρίσαμε μετά από μακροχρόνια σχέση.ξέρω πως ήταν το σωστό.πόνεσα,αλλά δεν φέρθηκα κατινίστικα.έκλαψα,ξέσπασα και τώρα είμαι καλύτερα.κρατάμε πλέον φιλικές σχέσεις.και οι 2 το θέλουμε,ειλικρινά.χωρίς χαζομάρες ή απώτερους σκοπούς.αλλά αυτό που βλέπω δεν μου αρέσει.έχει αλλάξει τελείως.δεν τον αναγνωρίζω πια.και αισθάνομαι άσχημα γιατί μπαίνω στη διαδικασία να σκέφτομαι μήπως αυτά τα χρόνια άθελά μου τον περιόριζα και δεν έβγαζε τον πραγματικό του εαυτό.αλλά δεν μπορεί να συνέβαινε κάτι τέτοιο..είχε πάντα το χώρο του κι εγώ δεν είχα ιδιαίτερες απαιτήσεις.και ποτέ δεν παραπονέθηκε γιατί εκ των υστέρων τον ρώτησα αν ένιωσε ποτέ πιεσμένος και με διαβεβαίωσε πως όχι.τί ευθύνεται γι'αυτή την αλλαγή άραγε;;