ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Α, ρε Σοφία! Κάποτε είμασταν κολλητοί. Συμπεριφερόμασταν, σχεδόν, σαν παντρεμένοι, χωρίς καμιά ερωτική επαφή, ή προδιάθεση. Είμασταν κολλητάρια, φιλαράκια. εκείνα τα ηρωικά και ανέμελα χρόνια στη Ρόδο και ένα μικρό διάστημα στη Μύκονο. Μετά αρχίσαμε να σοβαρεβόμαστε. Εκείνα τα άγρια σκηνικά μας τελείωσαν. Εσύ βρήκες τον Παύλο και έκανες οικογένεια. Για εμένα όμως ήρθαν τα ζόρια. Μιλάμε για τεράστια ζόρια, τα οποία τα ήξερες και στα οποία ήσουν εντυπωσιακά απούσα! Δεν έκανες ούτε μία επίσκεψη στο σπίτι μου, για ηθική στήριξη (την ουσιαστικότερη στήριξη όλων) και ας ερχ΄μουν εγώ στο Πολύκαστρο και στο Σουφλί, όπου ακολουθούσες τον Παύλο να σου συμπαρασταθώ. Η φιλία μας φαίνεται πως δεν άξιζε δύο ώρες από τη ζωή σου και από το ξεβόλεμα σου. Όμως έδωσα άλλη μία ευκαιρία στη φιλία μας και σε έφερα στο γραφείο να με βοηθήσεις (με το αζημίωτο). Το μόνο όμως που σε ενδιέφερε, ήταν να "κάνουμε κανά stage ρε μαλάκα!) Όταν, ως φίλος, προσπάθησα να σου πω κάποια πράγματα, παρεξηγήθηκες και μου έκοψες την καλημέρα. Τότε ήταν το 2008. Τώρα στέλνεις μηνύματα, κάνεις κλήσεις στο κινητό μου και μου κάνεις αλεπάλληλα αιτήματα φιλίας στο facebook τα οποία απορίπτω. Τι έγινε ΝταλικοΣοφάραμ;! (έτσι σε έλεγα, λόγω του.... χαριτωμένου του χαρακτήρα σου). Τι έγινε και με ψάχνεις ως καβάτζα; Η αλήθεια είναι πως σε θυμάμαι σαν μία ωραία ανάμνηση από εκείνα τα χρόνια, αλλά δε θέλω να σε βλέπω μπροστά μου!..