1.4.2013 | 15:26
ποίημα στον μπαφιάρη της καρδιάς μου
Δεν πονάω που με άφησες . Αν δε με άφηνες , θα σε άφηνα εγώ . Πονάω που ρίζωσες μέσα μουΜα δεν μπόλιασες . Δεν ταίριαξες.Μα τι λέωΤα σπάνια φυτά απαιτούν συνθήκες εξαίσιες.Τι κρίμα.Εγώ να πονώΚαι συ , το ομορφότερο χόρτο , να καταπίνεις έναν καπνό-θάνατο να τον εισπνέεις και να βράζουν τα όργανά μουνα σε ζαλίζει και να καίνε τα δικά μου μάτια κόκκινα.Μα πού βρήκες τη διεύθυνση του μυαλού Και μου στέλνεις τον άχαρο καπνό σου?
