ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρώτη φορά γράφω γι'αυτό.Είμαι 19 χρονών. Δεν ελπίζω σε τίποτα.Κι αυτό διότι είμαι ομοφυλόφιλος. Ξέρω, θα μου πείτε τα γνωστά.(οτι μπορώ να κάνω σχέσεις κτλ). Η ζημιά έχει γίνει. Τα κόμπλεξ δε φεύγουν.Το θέμα είναι άλλο. Μεγάλωσα σε μία ωραία οικογένεια.Οι γονείς μου πάντα προσπαθούσαν να μου προσφέρουν τα πάντα.Νόμιζαν οτι έτσι θα ήμουν χαρούμενος. Για 13 χρόνια άκουγα αισχρούς χαρακτηρισμούς για τους ομοφυλόφιλους από τους γονείς μου. Στα 13 όμως κατάλαβα οτι ήμουν αυτό που τόσο μισούσαν. Δεν έδειξα ποτέ ότι ήμουν ομοφυλόφιλος.Τα ομοφοβικά σχόλια συνεχίζονταν. Μέχρι που έφυγα για σπουδές. Εκεί τα βρήκα με τον εαυτό μου. Συνειδητοποίησα ΠΛΗΡΩΣ οτι δεν είναι κακό που δεν ήμουν straight.Όμως το κακό είχε γίνει. Πλέον, βρίσκομαι σε μία μόνιμη εσωτερική διαμάχη. Η κατάθλιψη μου χτυπάει που και που την πόρτα. Οι γονείς μου με δολοφόνησαν συναισθηματικά.Ναι, αυτοί που αφιέρωσαν τη ζωή τους για να με μεγαλώσουν σωστά. Και τώρα δεν είμαι καλά. Και είμαι ενα θύμα.Και δεν μπορώ να τους πω την αλήθεια. Γιατί θα γίνω θύτης.Γιατί φοβάμαι.ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΠΑΡΟΥΝ;Δικό τους λάθος ήταν. Μου γάμησαν την ψυχολογία και θα ζητήσουν και τα ρέστα;Και έτσι, εάν το πω, οι "θύτες" θα γίνουν "θύματα" και θα βάλουν τα κλάματα. Αυτοί δεν ήξεραν. Και τους καταλαβαίνω...ΕΣΕΙΣ ΟΜΩΣ(ΟΣΟΙ ΕΙΣΤΕ ΓΟΝΕΙΣ) ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΑΘΗ ! ΓΛΙΤΩΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ! Τώρα ξέρετε, δεν υπάρχει δικαιολογία.