ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

μου αρεσει οταν λες "δεν αντεχω να μην σε παιρνω αγκαλια, να πανε να γ@@#μ8ουνε όλοι", η σιγουρια που μου βγαζεις μου αρεσει. η αλητιστικη γοητεια σου μου αρεσει παρολο που μαζι μου δεν συμπεριφερεσαι αλητιστικα. σε ενα αλλο συμπαν θα ημασταν το τελειο ζευγαρι και ας εχουμε καποιες διαφορες. τωρα απλα δεν μπορουμε να ειμαστε μαζι, αν και ειμαστε πιο μαζι απο οποιοδηποτε ζευγαρι. μου λες οτι "θα το δεις εγω θα σε περιμενω", ενω ξερουμε και οι δυο οτι δεν ξερουμε τι θα συμβει αυριο, ενω ξερουμε και οι δυο οτι αν κατι δεν γινει στο τωρα, στο σωστο timing οτι μετα δεν θα ειναι το ιδιο. πολυ εντονα συναισθηματα και απο τους δυο. Αγαπη, Ερωτας ολα μαζι αναμεικτα. και πολυ Πονος. μπορει ολα να φαινονται αντιφατικα το μονο που ξερουμε και οι δυο ειναι οτι ολα ειναι αγνα, πηγαια, ανιδιοτελη, ειλικρινα. νιωθουμε ταυτοχρονα τα ιδια πραγματα, σκεφτομαστε τα ιδια πραγματα, συνεννοουμαστε με ενα κοιταγμα μονο. σκεφτομαι κατι και εκεινη την ωρα παιρνεις τηλ. και μου λες αυτο το κατι που μπορει να ειναι κατι που δεν εχουμε συζητησει ποτε, κατι μη γνωστο. αντιλαμβανομαι οτι αγχωθηκες με κατι, οτι εισαι εκνευρισμενος με κατι σε παιρνω τηλ και σου λεω "συνεβει αυτο? πως εισαι? ελα να σε ηρεμησω" και έχουν συμβει ακριβως αυτα που εχω νιωσει ή σκεφτει. με νοιαζεσαι και σε νοιαζομαι, ενα περιεργο νοιασιμο, που περιλαμβανει ολες τις μορφες της αγαπης. μια απιστευτη ειλικρινεια, βαθια, που αν μας ακουγε αλλος να συζηταμε θα μας ελεγε κυνικους, σχιζοφρενεις ή δεν ξερω τι αλλο, αλλα εμεις απλα μιλαμε στον αλλον καλυτερα απο οτι μιλαμε στον ευατο μας, χωρις καμια μασκα. δεν ξερω αν υπαρχουν αδελφες ψυχες. δεν εισαι η αδελφη ψυχη μου, εισαι κατι παραπανω. δεν ειμαι απλα το κοριτσι που σου χαμογελα, και ξερεις και λες οτι ειμαι αυτο που σε κανει πληρη και ευτυχισμενο. δυσκολο να συνεχισεις την ζωη σου, οταν δεν μπορεις να εισαι με τον αλλο-η οταν εχεις νιωσει το απολυτο. μετα απο αυτο ξερεις οτι θελεις το ιδιο ή παραπανω απο αυτο για να πορευθεις. και εσυ θα πορευθεις με τα δεδομενα σου, εγω θα αναζητω το πιο τελειο και απο εσενα αν υπαρχει, δεν μπορω να συμβιβαστω, δεν θελω να συμβιβαστω. θελω να με βοηθησει η τυχη να ερθει κατι που θα ειναι καλυτερο για εμενα, για να μπορεσω να πορευθω και εγω, θα μιζεριασω αν συμβιβαστω στις ανθρωπινες σχεσεις εχοντας ζησει μια ημιθεικη. εσυ εχεις κανει τις επιλογες σου και πρεπει να τις υπερασπιστεις, εγω πρεπει να προχωρησω. δεν υπαρχει απορριψη αλλα γαμημενη λογικη, βοηθα μονο το γεγονος οτι ξερουμε και οι δυο.