ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

… και με την επίγνωση ότι "ψώνιο" είναι κάτι διαφορετικό στο μυαλό του καθενός (αλλά θα το ορίσω πρόχειρα ως "ακατάδεχτος/η και ωραιοπαθής" θέλω να αναδείξω μία πλευρά του ζητήματος που δεν σκέφτόμαστε εύκολα: 1) Αν οι ωραίοι ήταν καταδεκτικοί σε όποιον τους πλησίαζε και δεν έβαζαν φρένο (σύμφωνα με μια γρήγορη πρώτη αξιολόγηση από τη μεριά τους), θα τους ξεζούμιζαν σε διάφορα επίπεδα (ακόμη κι από άποψη χρόνου) οι θαυμαστές της ομορφιάς τους. Δε χρειάζεται να το κάνω πιο συγκεκριμένο. Φανταστείτε το για λίγο. Εννοείται ότι διαλέγουν τους ανθρώπους ανάλογα με την καλλιέργεια, το γούστο ή τις επιδιώξεις τους, με τα οποία μπορεί να μη συμφωνείτε. Άλλο καπέλο αυτό. Όμως η μη καταδεχτικότητα σημαίνει καμιά φορά αυτοπροστασία.2) Έυχαριστιούνται (όπως όλοι) που τους θαυμάζουν. Είναι κάτι με το οποίο ζουν μαζί και φοβούνται τις συνέπειες της στέρησής του. Ακόμη κι αν παραπονιούνται ότι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν αν κάποιος τους πλησιάζει για την ομορφιά ή τα ψυχικά/πνευματικά τους χαρίσματα, δεν το ρισκάρουν να εμφανιστούν ασχημότεροι από ό,τι μπορούν. Ξέρετε κανέναν που, μολονότι βασανίζεται από το αν ο/η άλλος/η τον θέλει για το κορμί του/της, να επιλέγει να εμφανιστεί ασχημότερος για να τεστάρει την αγάπη του/της;. Γι αυτό και έχω την εντύπωση, ότι οι ωραίοι/ες με που θεωρούν την εμφάνιση μακράν το δυνατότερο σημείο είναι πιο ωραιοπαθείς ως προς την εικόνα τους (- εννοώ ότι, αντίστοιχα, αυτοί που θεωρούν ότι το δυνατό τους σημείο είναι η εξυπνάδα είναι ωραιοπαθείς ως προς την εξυπνάδα τους). Αυτά.K.