Κάθεται χαμογελαστός στην είσοδο του WE. Τον έχουμε στήσει ελαφρώς και έχει ήδη προλάβει να μετακινήσει τα σημερινά του ραντεβού μισή ώρα αργότερα. «Έχω ακόμα δύο συνεδρίες σήμερα, στο κέντρο», αναφέρει και ακούει τις εντολές του Γιώργου για τη φωτογράφιση. Το πρόγραμμά του την τελευταία εβδομάδα δύσκολο. Σίγουρα όχι τόσο δύσκολο όσο η απόφασή του να εγκαταλείψει τον κόσμο των ναρκωτικών, να σπουδάσει και να δημιουργήσει τη «Μετάβαση», το δικό του κέντρο απεξάρτησης στη Θεσσαλονίκη. «Για να μπορέσουν κι άλλοι να χαίρονται τον ήλιο», μου είχε πει στο τηλέφωνο. Η συζήτησή μας ξεκινά.
Η βουτιά στα ναρκωτικά και οι εικόνες της γκρίζας εποχής
«Η βουτιά για μένα ξεκίνησε σε ιδιαίτερα μικρή ηλικία, μέσα από παρέες ανθρώπων που ένιωθα, τότε, πως ο τρόπος ζωής τους με έλκυε και έδειχνε αρκετά σημαντικός στα μάτια ενός μικρού παιδιού. Ουσιαστικά έψαχνα την αποδοχή στα μάτια ανθρώπων που κάποιοι από αυτούς δε βρίσκονται πλέον στη ζωή λόγω της χρήσης ναρκωτικών. Όσο σκληρό κι αν ακουστεί το αποτέλεσμα της χρήσης ουσιών ισοδυναμεί με φύλακες, ιδρύματα ή θάνατο. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Η ζωή μέσα στη χρήση είναι σκληρή, η κάθε μέρα είναι ένα παιχνίδι με τον θάνατο και ο χαμένος είναι πάντα ο χρήστης και η οικογένεια του που βιώνουν τον πόνο της απώλειας ενός νέου ανθρώπου.
Οι προσωπικοί μου δαίμονες είχαν να κάνουν με την έλλειψη νοήματος στη ζωή μου. Ένιωθα ανεπαρκής σαν άνθρωπος, συνεχώς είχα την αίσθηση ότι κάτι μου λείπει και όταν έκανα για πρώτη φορά χρήση ένιωσα σαν να βρήκα αυτό που πραγματικά έλειπε από μέσα μου, με έκανε να νιώσω πως με αυτό θα μπορέσω να καταφέρω τα πάντα στη ζωή μου, δεν υπήρχε κάτι άλλο που να μπορούσε να μου δώσει αυτό το συναίσθημα της ασφάλειας. Ένιωθα ότι είμαι κύριος του εαυτού μου. Αυτό βεβαία είναι κάτι ψεύτικο, αλλά όταν άρχισα να το καταλαβαίνω είχα πλέον εγκλωβιστεί μέσα στα δίχτυα της εξάρτησης και μου φαινόταν αδύνατο να μπορέσω να ξεφύγω. Κάθε φορά που έκανα μια προσπάθεια να ξεφύγω έβλεπα κατάματα μπροστά μου τη δύναμη του εθισμού μου. Εκεί ήταν που πρωτοένιωσα το ποσό δύσκολα θα ξεφύγω από τη χρήση ναρκωτικών. Και πόση απόγνωση έχει αυτή η συνειδητοποίηση. Αλλά για να κάνουμε αυτήν εδώ τη συνέντευξη, τα κατάφερα. Και μπορούν να τα καταφέρουν όλοι!
Οι εικόνες που έχω μέσα μου από εκείνη την εποχή έχουν να κάνουν με ανθρώπους νέους σαν και έμενα, άλλοι γνωστοί, άλλοι συμμαθητές μου από το σχολειό, που χάνονταν από τη μια μέρα στην άλλη από υπερβολική δόση, ή από κάποιο ατύχημα που προκαλούνταν από τη χρήση κάποιας ουσίας. Η ζωή μέσα στη χρήση είναι σκληρή, η κάθε μέρα είναι ένα παιχνίδι με τον θάνατο και ο χαμένος είναι πάντα ο χρήστης και η οικογένεια του που βιώνουν τον πόνο της απώλειας ενός νέου ανθρώπου», αναφέρει χαρακτηριστικά και στέκεται στον δικό του αγώνα που έφτασε ως τη «Μετάβαση» στον καινούριο κόσμο.
Το φως και η «Μετάβαση» στην απεξάρτηση
«Το φως της απεξάρτησης το διάλεξα γιατί δεν είχα άλλη επιλογή. Ή θα πέθαινα από τα ναρκωτικά ή θα έπρεπε να μείνω καθαρός και αυτό απαιτούσε να κάνω την υπέρβαση και να αναζητήσω ανθρώπους που γνώριζαν το πρόβλημα και τον τρόπο που θα έφτανα στην απεξάρτηση. Αυτό ήταν και το κλειδί στο ξεκίνημα της ανάρρωσης μου. Το ότι δεν χρειαζόταν να προσπαθώ μόνος μου. Μένοντας καθαρός, επαναπροσδιορίστηκα και αποφάσισα να συνεχίσω τη ζωή που άφησα. Σπούδασα συνειδητά σύμβουλος ψυχικής υγείας και επέλεξα να ανοίξω τη «Μετάβαση». Αν μου το έλεγες αυτό πριν από μία δεκαετία θα σε έλεγα τρελό.
Η «Μετάβαση» είναι ένας χώρος όπου ο εξαρτημένος βρίσκει έμπειρους ανθρώπους, οι οποίοι θα του δείξουν πως θα αρχίσει να μαθαίνει να ζει την κάθε μέρα του χωρίς να χρειάζεται να κάνει χρήση. Οι συνεργάτες μου (σύμβουλοι, ψυχίατροι κ.τ.λ) έχουν μεγάλη εμπειρία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ παράλληλα κάποιοι από αυτούς είναι βιωματικοί σαν και έμενα και αυτό είναι ένα συν, γιατί γνωρίζουν το πρόβλημα και από τη σκοπιά του χρήστη.
Αυτό που προσφέρουμε στον εξαρτημένο είναι αρχικά καθοδήγηση στο πως μπορεί να σταθεί στη ζωή χωρίς να κάνει χρήση και στη συνέχεια, το πιο δύσκολο, στο πως θα αναλάβει την ευθύνη της ζωής του, πως θα εποπτεύει τον τρόπο σκέψης του, πως θα διαχειρίζεται τα συναισθήματα του και πως θα εμπλουτίσει το σύστημα αξιών του, ώστε να αρχίζει να χτίζει μια υγιή ακεραιότητα μακριά από τις παγίδες του παρελθόντος.
Αυτό που με έχει συγκινήσει όλα αυτά τα χρόνια σαν σύμβουλος είναι η πορεία κάποιων ανθρώπων που τους συνάντησα κατεστραμμένους, σχεδόν ετοιμοθάνατους από τη χρήση και σήμερα είναι καθαροί, έχουν την ζωή τους, δουλεύουν, έχουν οικογένειες και παιδιά. Άλλοι κατάφεραν να συνεχίσουν τις σπουδές που είχαν αφήσει για τη χρήση, κάποιοι άλλοι μόλις πέρασαν στο Πανεπιστήμιο κτλ. Αυτός είναι ο άθλος της ανθρώπινης φύσης», τονίζει με νόημα.
«Περισσότερους καθαρούς ανθρώπους»
«Το πιο συχνό φαινόμενο που συναντώ είναι η δυσκολία του εξαρτημένου να αφεθεί στη διαδικασία και να μας εμπιστευτεί στο πως θα καταφέρει να μείνει καθαρός και θα αλλάξει η ζωή του. Η άρνηση του αυτή έχει πολλές παραμέτρους, η κυριότερη είναι ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί τον εαυτό του, γιατί η εμπειρία του από τη χρήση του έχει δείξει ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει και ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί άλλους ανθρώπους, καθώς έχει νιώσει προδοσία. Άλλωστε αυτή είναι και η σκληρή πραγματικότητα που ζει ο ίδιος μέσα στη χρήση.
Συνήθως τον πρώτο καιρό (μήνες) και μόλις ο εξαρτημένος πάρει απόσταση από τη χρήση και αρχίσει να καταφέρνει κάποια πράγματα, μπορεί να υπάρξει μια διαπραγμάτευση μέσα του στο κατά πόσο μπορεί να καταφέρει μόνος του τη διαχείριση της εξάρτησης του και αν πρέπει να συνεχίσει το πρόγραμμα. Αυτή είναι μια μεγάλη παγίδα που η εμπειρία μας έχει δείξει και ότι έχει καταστροφικά αποτελέσματα για τον ίδιο.
Από την προσωπική μου εμπειρία, από τα χρόνια που δουλεύω με εξαρτημένα άτομα, αλλά και απ' αυτόν τον χρόνο που λειτούργει η «Μετάβαση», μεγαλύτερη δυσκολία από όλες είναι η δυνατότητα του εξαρτημένου να ενσωματωθεί στην κοινωνία. Στόχος μας είναι να εμπλουτίζουμε αυτό το κομμάτι θεραπείας, ώστε να μπορεί ο εξαρτημένος να νιώθει περισσότερη ασφάλεια σαν μέρος του κοινωνικού συνόλου, καθαρός πλέον και με εντελώς διαφορετικές ανάγκες στη ζωή του. Ένας άλλος άνθρωπος. Βλέποντας το μέλλον, αυτό που θέλουμε είναι περισσότερους ανθρώπους καθαρούς, που να μαθαίνουν μαζί μας την πολύτιμη αξία της ζωής», καταλήγει.
*Η φωτογράφιση έγινε στον πολυχώρο «WE».
σχόλια