Πόσο πιο καλόκαρδα είναι τα φετινά σποτάκια, σε σχέση με την καταστροφολογία, την μαύρη διαφήμιση και την κακία που απέπνεαν οι προεκλογικές διαφημίσεις συνήθως! Το ΛΑΕ έκανε την αρχή με την έξυπνη καμπάνια του στην οποία προβεβλημένα στελέχη του χρησιμοποιούν παιχνιδιάρικα όλα κλισέ που σχετίζονται με το κόμμα τους, παρωδώντας τους εαυτούς τους αλλά και άλλους πολιτικούς.
Τώρα συζητιέται παντού το σποτάκι με την Ζωή Κωνσταντοπούλου, που κατά γενική ομολογία θεωρήθηκε πολύ πετυχημένο.
Κι όμως, παρότι αυτό μπορεί να αλλάξει στην κάλπη, προς το παρόν δεν φαίνεται να κερδίζει πολλούς πόντους το κόμμα απ' αυτές τις διαφημίσεις. (Μιλάμε για ένα κόμμα που πριν καν δημιουργηθεί έπαιρνε διψήφια ποσοστά στην πρόθεση ψήφου, που εκφράζει σε μεγάλο βαθμό το 61% του ελληνικού λαού που ψήφισε ΟΧΙ, που πήρε τόσα στελέχη, βουλευτές και νεολαία απ' τον ΣΥΡΙΖΑ. Και που έκανε την καλύτερη viral προεκλογική καμπάνια του 2015.)
Γιατί δεν μεταφράζονται σε ψήφους τα like και τα retweet των σποτ;
Κατά τη γνώμη μου, δίνοντας τόση έμφαση στο χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό (ή να πω ναρκισσισμό;) και τόση λίγη έμφαση στην πολιτική και στις λύσεις που φέρνει το ΛΑΕ, το κόμμα την πάτησε αγρίως. Επιβεβαίωσε και τσιμεντοποίησε την μέχρι τότε περιρρέουσα υποψία ότι πρόκειται για ένα μάτσο αιθεροβάμονες που λένε ωραία επαναστατικά λόγια αλλά δεν έχουν συγκεκριμένες, καθησυχαστικές απαντήσεις για τίποτα.
Τα σποτάκια υπερτόνισαν την «βλέποντας και κάνοντας» τακτική του κόμματος και την «δεν πειράζει αν καταστραφούμε όλοι, Έλληνες είμαστε, θα τα ξαναφτιάξουμε απ' την αρχή» αντίληψη του.
«Μην τους πιστεύεις!» είναι το καλύτερο που μπορούν να μας πουν για να μας καθησυχάσουν, προτρέποντας να μπούμε στο σάιτ τους για να δούμε την «αλήθεια». (Ο κύριος Λαφαζάνης απέφυγε εμφανώς και στο ντιμπέιτ να εξηγήσει ακριβώς το σχέδιό του για τη δραχμή.) Μπήκα στο σάιτ και βρήκα μόνο την ιδρυτική διακήρυξη με άπειρες γενικότητες περί κατάργησης μνημονίων και λιτότητας, για ανασυγκρότηση του διαλυμένου εθνικού συστήματος υγείας, λεφτά στην παιδεία, να πληρώσουν οι πλούσιοι κλπ κλπ.
Αν ο σκοπός ήταν να μας καθησυχάσουν με χιούμορ, δε φαίνεται να το πέτυχαν. «Θα πεινάσουμε;» «Μπα», λέει όχι και πολύ πειστικά ο Λαπαβίτσας, λέγοντάς μας μετά να μην τους πιστεύουμε, γιατί..., γιατί έτσι!
«Τελικά μάλλον είναι πολύ αστείο το θέμα του χρέους, το σχέδιο για έφοδο στο νομισματοκοπείο και το αν θα πεινάσουμε ή όχι με την δραχμή» σχολίασε εύστοχα ο Wise Guy. Στις εκλογές που κρίνονται όλα -το αν θα πεινάσουμε ή όχι βασικά- αυτά αντιμετωπίζονται με μια ελαφρότητα απ' το ΛΑΕ (και όχι μόνο απ' αυτό φυσικά), με ένα «έλα μωρέ, σιγά, δε θα πεινάσουμε μάλλον», σα να μην τρέχει και τίποτα, την πλακίτσα μας εμείς να κάνουμε, κι έχει ο Θεός.
Τα σποτ σκίζουν επικοινωνιακά, αλλά δε μοιάζουν να βοηθούν εκλογικά, γιατί αν και καλόκαρδα, είναι τελείως «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Ο Λεβέντης υποτίθεται είναι ο «κλόουν» των εκλογών, όμως τα δικά του σποτ λένε ξεκάθαρα τις θέσεις του, και δεν κρύβεται μόνο πίσω απ' την καλτίλα.
Λαφαζάνης, Λαπαβίτσας και Κωνσταντοπούλου μασκαρεύουν την έλλειψη σίγουρης και ασφαλούς πρότασης με μπιχλιμπίδια, και αστειάκια και τη μουσική απ' τους Πρωταγωνιστές, και το «Τι είπατε;;» - και όλοι μιλάνε για αυτά. Η επικοινωνιακή ελπίδα του ΛΑΕ ήταν ίσως πως όλοι θα προσέξουν το χιούμορ και κανείς δε θα νοιαστεί για τις πολιτικές θέσεις και το αν αυτές είναι ρεαλιστικές και πραγματοποιήσιμες.
Και περιέργως, παρότι έτσι ακριβώς έγινε, η καμπάνια τους γύρισε μπούμερανγκ.
Όλοι γέλασαν με τα σποτάκια, όμως σχεδόν κανείς δεν πήρε στα σοβαρά το κόμμα.
σχόλια