Λοιπόν, φίλη μου, πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι πιο θετικά. Γίνε λίγο πιο κοινωνική, επιδίωξε τη φιλία και θα δεις οτι υπάρχουν τόσα άτομα που αξίζουν εκεί έξω! Όλα αλλάζουν, όλα είναι στο μυαλό! :)
21.4.2013 | 13:29
Απελπισία..κατάθλιψη..λίγο απ' όλα....
...και όλα μου φταίνε..!! Μπαίνω κάθε μέρα και διαβάζω τις δικές σας εξομολογήσεις και ήρθε και η δικιά μου ώρα να "εξομολογηθώ". Είμαι στη καλύτερη ηλικία(21) στη πόλη μου, τελειώνω με τις σπουδές μου και νοιώθω αφόρητη μοναξιά. Δεν έχω φίλους και αυτοί οι ελάχιστοι που κάνουμε παρέα δεν λέγονται φίλοι για μένα!! Απογοητεύομαι μέρα με τη μέρα βλέπω ότι με δύο κοπέλες που έκανα παρέα(και είναι από πριν κολλητές μεταξύ τους) δεν μ εμπιστεύονται τίποτα και είναι άσχημο να μιλάνε μπροστά μου για πράγματα που δεν γνωρίζω εγώ και γνωρίζουν οι 2 τους!! Κάποτε είχα και εγώ τις δικές μου κολλητές αλλα κατω απο συνθήκες σχέσεων τις έχασα και με έχασαν!!! Δεν ξέρω τι να κάνω για να βρω άτομα που να γεμίσουν τη ζωή μου ξανά... μόνο ένα άτομο νοιώθω οτι με καταλαβαίνει απόλυτα και με αυτό έχουμε χωρίσει εδω και 4 μήνες.. μιλάμε στο τηλέφωνο που και που και ξέρω οτι ειναι ο μόνος που με κάνει χαρούμενη αλλα απο την άλλη ξέρω ότι πρέπει να συνεχίσω τη ζωη μου... αλλά πως;; Χωρίς φίλους και χωρίς ενα στήριγμα;; ...ετσι λοιπόν έλλειψη ΚΑΛΩΝ φίλων και έλλειψη σχέσης... και;; που καταλήγουμε;; να μου φταίνε όλα και να κάθομαι κλεισμένη σε ενα σπίτι με μόνο δικαιολογία η κούραση της δουλείας και η πτυχιακή μου εργασία..... τι να κάνω;; μπερδεμένη.. απελπισμένη... ολα μαζι...:((
1
