ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να ξεκαθαρίσω καταρχάς, ότι δεν είμαι γυναίκα. Παρατηρώ γενικά ότι υπάρχει μια προκατάληψη προς το θέμα και επικρατεί μια γενικευμένη τάση προς τον χλευασμό των προσώπων (και κυρίως των γυναικών) που καταφεύγουν σε τέτοιου είδους εγχειρήσεις. Και δεν μιλώ για το διάφραγμα και της μύτης. Ούτε για το bottox, που πράγματι ίσως να βασίζεται στην ματαιοδοξία και στην εμμονή της νιότης και που εν τέλει σε καθιστά ανέκφραστο/η. Και επίσης μην το μπερδέψετε με το ρετους και το photoshop σε φώτο, ταινίες και βίντεο κλιπ. Οκ, αυτό παραπάει. Δεν είναι και ό,τι πιο φυσιολογικό να βλέπεις μια 55αρα π.χ. την Μαντόνα να φαίνεται στις φωτο πιο νέα κι από την έφηβη κόρη της! Μιλώ αποκλειστικά για τις αισθητικές εγχειρήσεις. Τι ζόρι τραβάμε λοιπόν αν μια κοπέλα αποφάσισε να μεγαλώσει το μέγεθος του στήθους της ή αν αποφάσισε να αποκτήσει σαρκώδη χείλη; Γιατί είναι κατακριτέα η επιθυμία να είναι αρεστό το είδωλο μας στον καθρέφτη; Και δεν αναφέρομαι σε υπερβολές που αυτές ούτως ή άλλως, έχουν ένα ψυχοπαθολογικό υπόβαθρο αλλά για περιπτώσεις που κάνουν μια αλλάγη για τον εαυτό τους και όχι για τους άλλους. Αν μια κοπέλα έχει μικροσκοπικά χείλη και προβεί σε αυτή την ενέργεια, αμφιβάλλω αν θα το κάνει για το αντίθετο φύλο. Μήπως λοιπόν να ξεκολλήσουμε από αυτά τα βλαμμένα στερεότυπα και ν'αφήσουμε τον κάθε άνθρωπο να πράξει όπως επιθυμεί, χωρίς να τον συνοδεύουν σε κάθε του βήμα -στον κύκλο τους- ψίθυροι και χαζογελάκια; Η γυναίκα που κάνει μια αισθητική επέμβαση, δεν οφείλει την -όποια- ομορφιά της σε αυτήν, (την ψυχολογική τόνωση ίσως) γιατί και οι χειρουργοί δεν είναι Θεοί. Πόσο όμορφη θα μπορούσε να γίνει η Γεωργία Βασιλειάδου (τρομερή παλιά κωμικός!) μετά κι από 20 χειρουργεία; Μμμ... Μάλλον όχι και πολύ. Η ομορφιά λοιπόν πάντα προυπάρχει.