ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο τοτε που με ξερω λειτουργω επιθετικα. Παθητικως επιθετικα ομως. Παντα με ενα χαμογελο στο στομα...σαμπως το να δειχνω τα δοντια μου ειναι αρκετο. Παντα με μια ευγενεια εκει που θελω να ουρλιαξω.Και οταν νευριασω θα το πω -ισως- αλλα θα το πω ακομψα, αγαρμπα υπερβολικα και λαθος. Αλλα το κυριοτερο ειναι πως μαλλον δεν θα το πω αλλα θα το δειξω. Με μουτρα..με γκρινια...με αρνηση του να κανω κατι..με κακομαθημενα τερτιπια...με παιδιαστικες συμπεριφορες. με ηλιθιες τιμωριες...με πολλα τσιγαρα και θυμωμενα βλεμματα. Με μια υπογεια ΑΠΑΙΤΗΣΗ να μου κανεις το χατηρι αλλιως δεν θα σε θελω.Και ολα αυτα με μια πικρα...με μια πικρα γιατι αποτυγχανω να πω τι πραγματικα νοιωθω, τι θελω... κουραζω εμενα πρωτα πρωτα. Απο παιδι αυτη η καταρα με κυνηγα. Και ολα απλα λενε''δωσε μου σημασια'' τιποτε αλλο. Και για μας που δεν πηραμε η σημασια που ζηταμε ειναι ..υπερ του δεοντως... ειναι υπερβολικη. Γιατι ποτε δεν μαθαμε σε μια ισορροπημενη σημασια. Προσπαθουμε απο καθε φουκαρα (γκομενο) που θα βρεθει στον δρομο μας που δεν θα χει ιδεα για την ανασφαλεια που κρυβετα πισω απο το μονιμο χαμογελο πως του ζηταμε τα παντα. Σαν καταδιωγμενες και ναι ηλιθιες σταχτοπουτες. Μισω την παθητικο επιθετικη συμπεριφορα μου. Την κουβαλαω σαν βαρος και ας φενεται σαν τροπαιο. Καλησπερα σας.