29.4.2013 | 19:21
...
Μιλαω ηρεμα στην μητερα μου,με ουδετερη χροια για ενα προβλημα μου,με αγνοει,χωρις να σχολιαζει τιποτα και συνεχιζοντας να κανει τις δουλειες του σπιτιου.Αν της παραπονεθω για το γεγονος αυτο,μου λεει,επρεπε να μου πεις πως θελεις να σχολιασω κιολας,νομιζα οτι ηθελες απλα να το βγαλεις απο μεσα σου.Αν παω και τις γκρινιαξω για μια κατασταση,το γυρναει στην πλακα,λεει αστειισμους,νομιζει οτι υπερβαλω και παραφουσκωνω τα γεγονοτα.Αν της φωναξω,εκνευρισμενη απο την σταση της,απαιτωντας την προσοχη της,μου φωναζει γιατι της φωναζω.Οσες φορες ξεκινησαμε να συζηταμε φυσιολογικα,ολα τα γυριζει κατα πως θελει η ιδια.Ξεκιναμε λεγοντας της οσα με προβληματιζουν και καταληγουμε να λεμε παντα για το οτι δεν φταιει εκεινη,και δεν ξερω πως,καταληγω να την παρηγορω οσο κλαιει.Δεν ξερω αν εγω ειμαι ανικανη να εκφραστω ή αν εχω μπλεξει με ψυχοπαθη
