1.5.2013 | 01:35
Θα θελα να ήμουν..
...αστροναύτης μανούλα μου. Τώρα που δεν είσαι άλλο εδώ να ερχόμουν να σε επισκέπτομαι εκεί ψηλά όπου κατοικείς. Μου λείπεις Μανούλα μου, μου λείπεις πάρα πολύ. Έχουν περάσει 4μιση μήνες από τότε και ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω πως δεν θα ξαναγυρίσεις. Κρυφά πηγαίνω στο δωμάτιο σου και μυρίζω τα ρούχα σου, δεν μπορώ να αντικρίσω όμως την πλευρά του κρεβατιού σου. Νιώθω πως αν ξαπλώσω σε εκείνο το σημείο θα ξεσπάσω στα κλάματα. Δεν θέλω ο μπαμπάς και ο μικρός να με δούνε να κλαίω. Είναι τόσο ανούσιο μανούλα μου να γράφω εδώ μέσα τι νιώθω για σένα αλλά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Στην κηδεία, σου έβαλα ένα γράμμα μέσα στο φέρετρο. Διάβαζε το όταν σου λείπουμε. Μέσα έβαλα και φωτογραφίες μας να μας έχεις κοντά σου. Μαμά δεν αντέχω μακριά σου. Μαμά κάθε μέρα νιώθω περισσότερο την απουσία σου. Μαμά έλα σε παρακαλώ να με πάρεις αγκαλιά όπως παλιά. Σε παρακαλώ. πονάω.http://www.lifo.gr/confessions/view/38246