ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχουν περάσει 2,5 χρόνια από τότε. Νιώθω έτοιμη για κάτι καινούριο στη ζωή μου, που μόλις έχει άρχισει να ανατέλλει.Αλλά γιατί τελευταία μετά από καιρο κοιτάζω(ξανά) τις φωτό του στο facebook;Γιατί θέλω ακόμα να πεθάνει, να μην υπάρχει, να μην υπήρχε ποτέ στη ζωή μου, φωτό με τη γκόμενα που ήδη είχε 2-3 μήνες από τον χωρισμό μας(δεν ξέρω αν ήταν και νωρίτερα), ενώ εμένα μου πήρε τόσο μεγάλο διάστημα. Ο πρώτος μου..Αφησα τον εαυτό μου να γίνει βορά γιά πάρτη του, να πέσει στα πατώματα, έχασα την αξιοπρέπειά μου σχεδόν.Εγώ του το επέτρεψα, τόσο σκεφτόμουν, τόσα έκανα. Κανονικά θα πρεπε να λέω "δε μετανιώνω'' όπως λένε τόσοι άλλοι, αλλά εγώ το μετάνιωσα που του έδωσα κάτι τόσο δικό μου, που τον άφησα να μου τσαλαπατησει τη θηλυκότητά μου, δε νιώθω ότι γνώρισα τον έρωτα μαζί του από καμία άποψη, νιώθω λες και τώρα θα κανω την ουσιαστική πρώτη μου σχέση. Θέλω να γίνω άπειρη και άπειρη γι άλλη μια φορά.Βγήκα βρωμισμένη από τη σχέση μου μαζί του που μου πήρε χρονια να καθαρίσω.