Πάρε όσο μπορείς (γιατί είναι σίγουρα δύσκολο μέσα στο ίδιο σπίτι) απόσταση από τους δικούς σου! Τα απαραίτητα ένα γεια και τέλος. Και μην δέχεσαι να σου κάνουν κριτική για τη ζωή σου! Ξεκίνα να τους βάζεις όρια δυναμική και κάθετα!
6.5.2013 | 14:55
Δεν ξέρω πως να με βοηθήσω...
είμαι 31, έχω πτυχίο, μεταπτυχιακό, γλώσσες και δυο χρόνια ανεργίας στην πλάτη μου. Ζω με τους γονείς μου και συντηρούμαι απ αυτούς. Η μητέρα μου εδώ και έναν ακριβώς χρόνο ταλαιπωρείται από σοβαρή ασθένεια. Το πρόβλημά μου είναι ότι δεν αντέχω άλλο. Για όλα φταίω εγώ. Δεν έχω αδέρφια και όλοι ξεσπάνε πάνω μου. Το κύριο πρόβλημα αυτό το διάστημα είναι ότι δεν έχω παντρευτεί. Η τελευταία μου σχέση έληξε πριν λίγο καιρό καθώς και ο σύντροφος είχε οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα. Δεν με πείραξε όσο θα με πείραζε σε άλλη φάση της ζωής μου. Καταλαβαίνω απόλυτα τις δυσκολίες που περνάνε όλοι αυτό το διάστημα. ΕΓΩ δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω για όλα αυτά...ψάχνω κάθε μέρα για δουλειά όλο αυτό το διάστημα και έχω απελπιστεί και απογοητευτεί άπειρες φορές...σε δουλειές όλων των ειδών. Δεν αντέχω να μου επιτίθενται για τα επαγγελματικά και τα προσωπικά μου. Με θεωρούν αποτυχημένη και έτσι μου συμπεριφέρονται. Φυσικά μιλάω για την οικογένεια μου. Οι φίλοι, δόξα τω Θεό είναι δίπλα μου. ίσως γι αυτό δεν έχω καταρρεύσει ακόμη.
1
